Γιώργος, Ζωή, Αλέκος, Δημήτρης, Μαρίνα, Μαρία, Γιώργος20 χρόνια είναι πολλά. Από τη 10ετία του 80 είχαμε να βρεθούμε όλοι μαζί.
Περιμέναμε αρχικά περισσότερους. Υποχρεώσεις όμως τους κράτησαν μακρυά μας.
Ο καιρός κόντρα. Εμείς χαμπάρι. Έξω έριχνε «καρέκλες» αλλά μέσα το κέφι περίσσευε. Καισαριανή πλάι στο ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ.
Το μαγαζί μικρό αλλά αρκετό να χωρέσει την ανάγκη μας για επαφή και επικοινωνία. Κοινά βιώματα στην παιδική και την εφηβική μας ηλικία. Κοινή και μεγάλη η αγάπη μας για τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Είχαμε να πούμε και να θυμηθούμε πολλά. Με χορούς κυκλωτικούς και μερακλίδικους ξεφαντώσαμε.
Η ορχήστρα «δική» μας. Παίξανε και τι δεν παίξανε. Τραγουδήσαμε με την ψυχή μας.
Το κρασί κόκκινο πήγε και ήρθε πολλές φορές στις κανάτες. «Μη πίνετε πολύ βρε, θα σας πειράξει» φώναζε ο Αλέκος και κατέβαζε «άσπρο πάτο». Οι ρακές στο τέλος «δέσανε» το γλυκό.
Υπόσχεση δώσαμε στους εαυτούς μας και στους άλλους να το ξανακάνουμε με όσους θέλουν ακόμα παρέα. Η αρχή έγινε!
Ας κρατήσουν οι χοροί λοιπόν, πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε!
Αυτό είναι Ελλάδα, αυτό είναι Σάμος. Νάστε καλά μωρέ Γιώργη ν΄ ανταμώνετε και να ξεφαντώνετε. Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω κανέναν σας, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, πατριωτάκια είμαστε όλοι και έτσι τη βρίσκουμε. Ξέχασες κάτι στο σημείωμά σου: "φτιάχνουν οι ΄Ελληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες...". Και σε άλλα με υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφή