Είναι μάλλον απίθανο να υπάρχει εμπειρία κοινότερη από τις λεγόμενες «ταξιδιωτικές ατυχίες» –μια πτήση που άργησε, μια βαλίτσα που χάθηκε, μια θέση στο πλοίο που δεν κρατήθηκε. Κάθε φορά που η ταξιδιωτική παραλλαγή του νόμου του Μέρφι αποφασίζει να ξαναχτυπήσει, όλες οι συζητήσεις σε αεροδρόμια, πλοία και λιμάνια ξεκινούν με τη φράση «θυμάμαι τότε που…». Και όλοι έχουν κάτι να διηγηθούν. Η συχνότητα των… κρουσμάτων των ατυχιών που μπορούν να επηρεάσουν –σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ανάλογα με τη διάθεση και την… εμπειρία του καθενός στην αντιμετώπιση καταστροφών– τις διακοπές μας είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό των ταξιδιωτών που γνωρίζουν τι μπορούν να διεκδικήσουν –ή και να απαιτήσουν– ως αποζημίωση σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου