«Για δεύτερη φορά φέτος, μεγάλη φωτιά ξέσπασε -και καίει ακόμη παρά τις προσπάθειες των πυροσβεστών- στη περιοχή των Μυτιληνιών Σάμου.» : www.samosnet.gr
Πόσο ακόμα;;
Σπανίζουν τα καλοκαίρια που να είναι άκαπνα για το νησί μας.
Ξεκινώντας από τα τέλη της 10ετίας του 70 αρχές 10ετίας του 80 όταν ξημερώματα της 7ης του Αυγούστου μετά το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, χτυπούσαν οι καμπάνες αλαφιασμένες. Μέχρι το απόγευμα το χωριό είχε αδειάσει από κόσμο. Παππούδες γιαγιάδες και γυναικόπαιδα με μπόγους στην πλάτη κατηφόριζαν για το Μπάλο προκειμένου να γλυτώσουν από τη φωτιά. Όταν οι φλόγες έζωσαν και το γιαλό, ήρθαν τα καΐκια από τον Όρμο και τους πήραν κι από κει. Κανονικός ξεριζωμός. Η αυγή πληγωμένη φανέρωσε τ’ αποκαΐδια τις στάχτες και το μαύρο της ψυχής. Μεγάλος ο πόνος και η καταστροφή. Κλαίγαμε από απελπισία. Τότε λέγανε τις φωτιές τις έβαζαν οι Τούρκοι…!!!
Πέρασε κάμποσος καιρός άλλες μεριές είχαν πάρει σειρά να πληρώσουν το φόρο τους στη βλακεία και την αλητεία των πυρομανών: Καρλόβασι, Μυτιληνιοί, Πύργος, Κοκκάρι, Βουρλιώτες, Σπαθαραίοι, Χώρα, Μαυρατζαίοι, Μαραθόκαμπος …
Οι βροχές ξέπλυναν τη μαυρίλα. Είχε και η γη κουράγιο και πρασίνισαν πάλι τα βουνά γύρω γύρω. Όχι ότι ξαναγίναμε όπως πρώτα, αλλά τα πευκαρούνια τα σχίνα και τα πουρνάρια έδιναν πάλι το χρώμα τους.
Δεν το χαρήκαμε πολύ όμως.
Πόσο ακόμα;;
Σπανίζουν τα καλοκαίρια που να είναι άκαπνα για το νησί μας.
Ξεκινώντας από τα τέλη της 10ετίας του 70 αρχές 10ετίας του 80 όταν ξημερώματα της 7ης του Αυγούστου μετά το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, χτυπούσαν οι καμπάνες αλαφιασμένες. Μέχρι το απόγευμα το χωριό είχε αδειάσει από κόσμο. Παππούδες γιαγιάδες και γυναικόπαιδα με μπόγους στην πλάτη κατηφόριζαν για το Μπάλο προκειμένου να γλυτώσουν από τη φωτιά. Όταν οι φλόγες έζωσαν και το γιαλό, ήρθαν τα καΐκια από τον Όρμο και τους πήραν κι από κει. Κανονικός ξεριζωμός. Η αυγή πληγωμένη φανέρωσε τ’ αποκαΐδια τις στάχτες και το μαύρο της ψυχής. Μεγάλος ο πόνος και η καταστροφή. Κλαίγαμε από απελπισία. Τότε λέγανε τις φωτιές τις έβαζαν οι Τούρκοι…!!!
Πέρασε κάμποσος καιρός άλλες μεριές είχαν πάρει σειρά να πληρώσουν το φόρο τους στη βλακεία και την αλητεία των πυρομανών: Καρλόβασι, Μυτιληνιοί, Πύργος, Κοκκάρι, Βουρλιώτες, Σπαθαραίοι, Χώρα, Μαυρατζαίοι, Μαραθόκαμπος …
Οι βροχές ξέπλυναν τη μαυρίλα. Είχε και η γη κουράγιο και πρασίνισαν πάλι τα βουνά γύρω γύρω. Όχι ότι ξαναγίναμε όπως πρώτα, αλλά τα πευκαρούνια τα σχίνα και τα πουρνάρια έδιναν πάλι το χρώμα τους.
Δεν το χαρήκαμε πολύ όμως.
Φωτιά πάλι να ζώνει τον τόπο κι εμείς με τα παιδιά αγκαλιά να τρέχουμε μέσα στη νύχτα για το λιμάνι ν’ ανασάνουμε λίγο.
Σκηνές επαναλαμβανόμενες σχεδόν κάθε καλοκαίρι.
Σκηνές επαναλαμβανόμενες σχεδόν κάθε καλοκαίρι.
Όχι πάντα στο ίδιο μέρος αλλά πάντα στο ίδιο σκηνικό.
Στο ίδιο έργο θεατές.
Υπαίτιοι :
Υπεύθυνοι :
Θύματα : ΕΜΕΙΣ!!!
Υπεύθυνοι :
Θύματα : ΕΜΕΙΣ!!!
Δεν μας τρομάζουν οι φωτίες και όσα έχουμε ζήσει άπειρα καλοκαίρια στο νησί μας...εμείς θα κατεβαίνουμε και θα χαιρόμαστε τις ομορφίες του όποτε μπορούμε
ΑπάντησηΔιαγραφή