δρόμοι - Σωκράτης Μάλαμας συμμετέχει η Χάρις Αλεξίου

Τα τραγούδια του cd

01. Νυχτερινό - Σωκράτης Μάλαμας
02 Μην πολεμάς - Χάρις Αλεξίου
03 Τα ξωτικά - Σωκράτης Μάλαμας
04 Η αλήθεια του καθένα - Χάρις Αλεξίου
05 Τα τσιμέντα - Σωκράτης Μάλαμας
06 Βγαίνω νύχτα - Σωκράτης Μάλαμας
07 Σούμα - Σωκράτης Μάλαμας, Χάρις Αλεξίου
08 Παραστράτησα - Σωκράτης Μάλαμας
09 Φλέβα - Χάρις Αλεξίου
10 Τα δάνεια - Σωκράτης Μάλαμας
11 Προσπαθείς - Χάρις Αλεξίου
12 Βασίλισσα καρδιά - Σωκράτης Μάλαμας
13 Το παραγώνι - Σωκράτης Μάλαμας
14 Η μάσκα - Σωκράτης Μάλαμας
15 Τα σπίτια - Σωκράτης Μάλαμας

Νέο άλμπουμ από τον Σωκράτη Μάλαμα με δεκαπέντε καινούρια τραγούδια και τίτλο "Δρόμοι".

Συμμετέχει η Χάρις Αλεξίου, ερμηνεύοντας τέσσερα τραγούδια, στο ένα από τα οποία, στο "Μην πολεμάς", υπογράφει και τους στίχους. Υπάρχει ακόμη ένα ντουέτο της με τον Μάλαμα, στο τραγούδι "Σούμα".

Οι στίχοι των υπόλοιπων τραγουδιών είναι του Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, της Φωτεινής Λαμπρίδη, του Γιάννη Μελισσίδη, του Οδυσσέα Ιωάννου και του ίδιου του Μάλαμα σε τρία τραγούδια. Υπάρχει ακόμη μελοποιημένο ένα ποίημα του J.R.R. Tolkien από Άρχοντα των Δαχτυλιδιών...

ΣΧΟΛΙΑ…

Μετά το άκουσμα των πρώτων τραγουδιών του δίσκου σχηματίζεις τη λαθεμένη εντύπωση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συγκεκριμένα μουσικά μοτίβα καλούνται να ντύσουν πολύπλοκους στίχους. Και η φωνή του Μάλαμα εκπαιδευμένη στην περιπέτεια που ο ίδιος σχεδιάζει κάθε φορά κινείται ευέλικτα και με μαεστρία στα δύσκολα.. Δεν είναι στ αλήθεια έτσι. Επιστροφή στα λαϊκά μονοπάτια. Μετά την «Πριγκηπέσα» που αξιώθηκε να ξαναεκτελεστεί από μεγάλες λαϊκές φωνές (Πίτσα Παπαδοπούλου, Μανώλης Λιδάκης, Μπάμπης Τσέρτος) έρχεται η Χαρούλα σ’ αυτό το δίσκο με το χρώμα της φωνής της και τους στίχους της σε ένα τραγούδι να συμπράξει με τους δρόμους του Μάλαμα και μαζί να μας χαρίσουν ένα CD νησίδα και απάγκιο στην πλημμύρα του πλαστικού του φτηνού και του εύπεπτου. ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ "Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει κι εκείνη μου 'πε τη σιωπή για μυστικό της έχει... Τ' αστέρι ρώτησα μετά τι έχει μάθει ως τώρα τα χίλια χρόνια μ' απαντά περνάνε σε μιαν ώρα. Και πάνω ο ήλιος μια πηγή μια κόκκινη κηλίδα λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ότι είδα. Το χώμα ρώτησα ξανά παλιά αν ήταν σώμα και μου πε τα ψηλά βουνά κι αυτά θα γίνουν χώμα... Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου και λες το χέρι σου κρατώ κι εσύ είσαι δικός μου... Και πάνω ο ήλιος μια πηγή μια χρυσαφένια βρύση νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει"... (στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους)