Σαλάτα Ρόκα-Παρμεζάνα
Υλικά
1 Μαρούλι
1 ματσάκι Ροκα
100γρ. τυρί παρμεζάνα
2 ντομάτες ώριμες
Ελαιόλαδο
Μπαλσάμικο
Εκτέλεση
Πλένουμε και κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια (οχι ψιλοκομμένα) το μαρούλι και τη ρόκα. Κατόπιν κόβουμε σε μικρά κομμάτια τις ντομάτες. Κόβουμε σε φλοίδες την παρμεζάνα ή εναλλακτικά σε μικρά κομμάτια.
Βάζουμε το μαρούλι τη ρόκα και τις ντομάτες και ανακατεύουμε. Πάνα στα λαχανικά μας βάζουμε τις φλοίδες παρμεζάνας και περιχύνουμε με ελαιόλαδο και μπαλσάμικο.
πηγή :http://kitchen-world.blogspot.com/
ΜΑΡΟΥΛΙ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρούλι
Το μαρούλι είναι ετήσιο, ποώδες φυτό γρήγορης ανάπτυξης της οικογένειας Σύνθετα. Καλλιεργείται από τους Ρωμαϊκούς χρόνους και η προέλευση του δεν είναι γνωστή.
Η ρίζα του είναι πασσαλώδης με μήκος έως μισό μέτρο. Τα φύλλα του βγαίνουν από το βλαστό που είναι κοντός χρώματος ανοιχτοπράσινου ή βαθυπράσινου. Τα μαρούλια είναι λεία, στρογγυλά ή κατσαρά.
Η άνθηση του μαρουλιού γίνεται σταδιακά και οι καρποί του βγαίνουν 10-15 μέρες μετά την άνθηση. Τα μαρούλια πολλαπλασιάζονται με σπόρο. Η σπορά γίνεται σε φυτώρια ή σπορεία και σε 15 περίπου μέρες τα φυτάρια είναι έτοιμα για μεταφύτευση. Ευδοκιμεί σε δροσερές θερμοκρασίες και δεν αντέχει στη ζέστη. Στην Ελλάδα καλλιεργείται από το φθινόπωρο μέχρι την Άνοιξη, και το καλοκαίρι σε ψυχρότερα κλίματα. Για την επιτυχία στην καλλιέργεια πρέπει να υπάρχει αρκετή εδαφική υγρασία ,καλός φωτισμός και δροσερές νύχτες.
Το μαρούλι τρώγεται ωμό, σκέτο ή σε σαλάτες αλλά και μαγειρεμένο με κρέας (φρικασέ).
Οι Η.Π.Α έχουν τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο, ακολουθούν η Κίνα, η Ισπανία και ο Καναδάς. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 19.000 στρέμματα περίπου και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 25,000 τόνους.
Βοτανικές ποικιλίες
Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες μαρουλιού που μπορούν να διακριθούν σε 4 βοτανικές ποικιλίες.
- Ο φυλλώδης τύπος , στον οποίο τα φύλλα σχηματίζονται σαν ρόδα και δεν έχουν κεφαλή. Φύονται κατά δεκάδες και ανανεώνονται όταν τα πρώτα φύλλα κοπούν. Είναι κατσαρά ή μοιάζουν με της βελανιδιάς. Το χρώμα τους είναι πράσινο , ανοιχτό πράσινο ή και κόκκινο.
Στον τύπο αυτό ανήκουν οι ποικιλίες σαλάτες Νεαπόλεως, αντιδομάρουλα και τα κοινά μαρούλια.
- Ο κεφαλωτός τύπος, με παχιά, μαλακά φύλλα που σχηματίζουν μία συμπαγή κεφαλή. Οι ποικιλίες εδώ είναι τα κόκκινα κλειστά μαρούλια, Μπατάβια, Σαλαμάνδρα, Νιού Γιορκ Ιμπέριαλ και άλλες.
- Ο τύπος μαρουλιού-σπαραγγιού με στενά φύλλα και παχύ σαρκώδη βλαστό. Οι ποικιλίες αυτού του τύπου καλλιεργούνται στην Ασία κυρίως για τους βλαστούς τους.
- Ο τύπος ρωμάνα με λεία σκληρά και ανορθωμένα φύλλα που σχηματίζουν ψηλή κεφαλή. Έχουν πολύ λεπτή γεύση και η υφή τους είναι τραγανή. Εδώ έχουμε τις ποικιλίες Σκουροπράσινο, λευκό Παρισιού και Κωνσταντινούπολης.
Λέγοντας «πράσινη σαλάτα», το μυαλό μας πηγαίνει αυτόματα -κυρίως στους μεγαλύτερους- στα μαρούλια. Τα τελευταία όμως χρόνια και στην ελληνική αγορά, άρχισαν να κυκλοφορούν και άλλες πράσινες σαλάτες. Στους νεότερους έγιναν γνωστές κυρίως ως υλικό των χάμπουργκερ που σέρβιραν τα διάφορα ταχυφαγεία της χώρας. Μάλιστα, τα πρώτα χρόνια, επειδή η καλλιέργειά τους δεν ήταν διαδεδομένη στη Ελλάδα, γινόταν εισαγωγή από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα, το 30% και πλέον των σαλατών που φυτεύονται στη χώρα μας, αφορούν άλλα είδη εκτός των μαρουλιών.
Πρόκειται για σαλάτες που διαφέρουν από τα γνωστά μας μαρούλια τόσο στο σχήμα όσο και στην χρήση τους. Τα μαρούλια ως γνωστόν, έχουν μεγάλα και μακριά κεφάλια με όρθια φύλλα και παχιές κεντρικές νευρώσεις, μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν, τόσο ωμά όσο και μαγειρευμένα. Οι άλλες σαλάτες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ωμές. Καλλιεργούνται αρκετές ποικιλίες που μπορούν να καταταγούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με το σχήμα τους.
Στις σαλάτες τύπου iceberg με λίγα φύλλα σγουρά ή κυματοειδή και στις κεφαλωτές σαλάτες, με φύλλα λεπτά, στρογγυλά και με κεφαλή σφαιρική και πεπιεσμένη. Στην αγορά μπορούμε να τις βρούμε, συμβατικά ή βιολογικά παραγόμενες, σχεδόν όλο το χρόνο. Διατηρούνται μικρότερο χρόνο στο ψυγείο και γενικά είναι πιο ευπαθείς στην συντήρηση σε σχέση με τα μαρούλια. Οταν τις αγοράζουμε, θα πρέπει να είναι φρεσκοκομμένες, να μην έχουν στίγματα, να είναι τρυφερές και με ζωντανά χρώματα. Είναι μια σημαντική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ το θερμιδικό τους φορτίο είναι ασήμαντο. Η.Κ.
Πηγή : kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου