ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ' από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ, Αλέξανδρος
Νάσαι καλά μωρέ Γιώργη, που τον θυμήθηκες. Δυστυχώς αυτή η μέρα, η Πρωτομαγιά, είναι φορτωμένη με πολλά, αλλά είναι πλέον κοινή διαπίστωση πως "οι παλιοί μας φίλοι, για πάντα φύγαν" και μαζί τους "οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες, οι κραυγές...", μόνο που δεν γίνανε "παιχνίδι στα χέρια των παιδιών". Βλέπεις, ο Αλέκος δεν ήταν κάτω από στέγαστρα, δεν τον χωρούσαν, γιαυτό τον ξέχασαν όλοι. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι σαν εσένα, ευτυχώς. Σ΄ ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μνήμη δεν είναι θέμα επετείων και σεβασμού. Είναι ένας τρόπος να γίνονται οι άνθρωποι καλύτεροι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το ποίημα που έγραψε με το αίμα του σε μια κούτα τσιγάρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πραγματικοί ήρωες δεν ξεχνιούνται.
@όλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδέρφια, η μέρα αυτή του 1976 έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά και τη σκέψη μου και συνυφασμένη με την έννοια της ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Δεν χωρούσε πουθενά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά Ελεύθερος!