ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ…

Θέμα ένθετο, πολυσέλιδο - τι να μη χάσουμε αυτό το φθινόπωρο στην πόλη. Θα ’πρεπε να συνοδεύεται από το θέμα «Πώς να κλέψουμε μια τράπεζα για να βρούμε φράγκα να δούμε όσα γίνουν στην πόλη…».

Ο λόγος που δεν διαβάζω συχνά τα free press είναι γιατί ξέρω πια ότι μιλούν για μιαν άλλη Αθήνα, άλλων ανθρώπων, άλλης ζωής: ο Στάθης ταξιδεύει, Το Κορίτσι στην Πόλη μπεκροπίνει και τσιμπολογάει μετά το ολοήμερο shopping, ο Μιχαηλίδης εκνευρίζεται που οι καθημερινές του δεν είναι London-like, έχει υπέροχες συναυλίες, μοναδικά θέατρα, απίθανα πάρτι.

Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται. Η πόλη σας

Η δική μου πόλη έχει ξύπνημα στις 6.30, ουρά για τρόλεϊ στις 7.15, δουλειά, διάλειμμα το μεσημέρι, δουλειά κι απόγευμα ως τις 9. Και το Σάββατο.

Έχει δάνειο για το δυάρι (αντί για νοίκι), δυο πιστωτικές κάρτες, λογαριασμούς που πάλι ακρίβυναν, ουρά στον ΟΕΚ για κοινωνικό τουρισμό γιατί δεν περισσεύουν τα ρημάδια ούτε για μια βδομάδα στα νησιά, ούτε Πάρο, ούτε Μύκονο, σε άλλο χάρτη, συντονισμό στα ραδιόφωνα που μοιράζουν προσκλήσεις για θέατρο και σινεμά και το Σαββατόβραδο μπαλκονάκι, μπιρίτσα, κουβεντούλα κι αγκαλιές.

Δεν είναι γκρίνια. Δεν είναι, πίστεψέ με, μιζέρια. Μερικές φορές ζηλεύω που τόσα βλέπετε, τόσα ακούτε, τόσα ανακαλύπτετε.

Δεν είναι αντίπαλος η LifΟ, είναι μια ψευδαίσθηση ότι εκεί έξω υπάρχει ένα κομμάτι βολεμένων που χαίρονται τα λεφτά τους, αγαπημένων καλλιτεχνών που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν είναι πολλά τα 40 ευρώ για το εισιτήριο, λατρεμένων τύπων που δοκιμάζουν σουίτες και φουά γκρα, πισίνες και κόκα.

Τα ακριβά γούστα και η ακριβή μου ταπεινότητα.

Καλή διασκέδαση φιλαράκια. Πιθανό να σας βρω σε μια στήλη που θα λέγεται «Working Zero» (οι ήρωες κοιμήθηκαν κι ονειρεύτηκαν ζωή).

Νίκος Παπαδόπουλος

(Ετών 38, εργαζόμενος από τα 16, μισθός 800 €, πλατεία Αμερικής)

Περιοδικό LIFO στήλη INBOX

7 σχόλια

  1. Αλήθειες που καίνε. Και το χειρότερο είναι να μάθεις να βοελύεσαι στα λίγα και να μην σε νοιάζει. Αυτή ειναι η μεγαλύτερη επιτυχία του συστήματος. Θα σου αρέσει έτσι κι αλλιώς, θες δεν θες. Κι αν τολμάς και ζητάς...είσαι υπερβολικός.

    Θα περάσω κι από το νέο σου. Καλώς σε βρήκα και πάλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό κείμενο που απεικονίζει την πραγματικότητα του απλού καθημερινού ανθρώπου που τον πνίγει να τον αγνοούν.
    Η πόλη κάποιων άλλων μεσα στο ένθετο.
    Η δική του ειναι αλλιώς.
    Σαν να του λένε "ετσι έπρεπε να ζείς" μόνο που δεν λένε πώς θα αγόραζε τέτοια πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To κείμενο είναι έξοχο. Είναι ο επαναστατικός λόγος του σήμερα. Χωρίς προοπτική βέβαια, αλλά έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που η επισήμανση και μόνο είναι θετικό στοιχείο. Το ανησυχιτκό της υπόθεσης είναι ότι δημοσιεύθηκε στο Lifo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ετσι ακριβώς. Υπάρχει μια άλλη ζωή σ΄ αυτή την πόλη που δεν είναι η δική μας ζωή. Η δική μας δεν έχει γκλαμουριά κι έτσι δεν συμφέρει να ασχοληθεί κάποιος μαζί της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι διαφημίσεις τέλος, Γιώργη, καλώς ήρθαμε πίσω στο έργο κι είναι και ασπρόμαυρο...ευτυχώς όχι πάντα βουβό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @freedula,tzonakos,κούκος,elie,gatti,roula
    Πραγματικά χάρηκα που σας άγγιξε το εξαιρετικό κείμενο του Νικόλα, όσο κι εμένα. Το virtual reality που προσπαθούν να πλασάρουν με κάθε μέσον οι βολεμένοι του συστήματος, ΕΥΤΥΧΩΣ και σκαλώνει κάποτε κάποτε στα αγκάθια της πραγματικότητας των περισσοτέρων και σπάει η φούσκα!! Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχική σελίδα