DON' T get Sassy - RAY BROWN TRIO

Μουσική και η σημερινή ανάρτηση. Άλλο θέμα, άλλο ύφος, άλλοι προβληματισμοί, άλλη ατμόσφαιρα. Εδώ τα φώτα χαμηλώνουν στο ελάχιστο, τα ποτήρια γεμίζουν bourbon και whisky, η μυρωδιά του καπνού διάχυτη παντού και μικροί προβολείς επικεντρώνονται στους σολίστες.

Στη σκηνή ανεβαίνουν ο μπασίστας Ray Brown, ο πιανίστας Benny Green και ο ντράμερ Jeff Hamilton, για να ηχογραφήσουν το CD τους για την TELARC!
Έχουν επιλέξει συνθέσεις των : Thad Jones "Don't Get Sassy", Oscar Peterson "Kelly's Blues" "Tanga" "Brown's New Blues" και Duke Ellington "Medley" (Rain Ckeck-In a Sentimental Mood-Squatty Roo)
Με προσανατολισμούς στο Swing, σφιχτό δέσιμο και επιμέρους εκπλήξεις στο παίξιμο, καταφέρνουν να δώσουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Σε παρασύρουν, σε ταξιδεύουν, σε απογειώνουν.

Ο υπέροχος ήχος και η άνεση στο παίξιμο του Ray Brown, τον καθιέρωσαν σαν κορυφαίο μουσικό για μισό αιώνα. Γεννήθηκε στο Pittsburgh το 1926 και άρχισε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 8 ετών. Ήδη στα χρόνια του Γυμνασίου είχε γίνει ένας επιτυχημένος πιανίστας. Θεωρώντας ότι το μπάσο θα ήταν ευκολότερο από το πιάνο, άρχισε να ασχολείται με αυτό, παίζοντας «με το αυτί» και γρήγορα βρέθηκε να παίζει σε διάφορα club της πόλης.
Μετά το σχολείο εντάχθηκε στο «Jimmy Hinsely Sextet» και ταξίδεψε με το γκρουπ για ένα εξάμηνο. Την επόμενη χρονιά έγινε μέλος της μπάντας του Snookum Russell, παίζοντας σε μεγαλύτερα club σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής. Άφησε την μπάντα του Russell σε ηλικία περίπου 20 χρονών, για να αναζητήσει την τύχη του σαν ανεξάρτητος μουσικός στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Στη Νέα Υόρκη έφθασε στα τέλη του 1945. Από την πρώτη κι όλας μέρα, συναντήθηκε με τους Dizzy Gillespie, Charlie Parker και Bud Powell. Έπαιξε με τον Gillespie σε μικρά σχήματα και μεγάλες ορχήστρες και εμφανίστηκε μαζί του το 1947 στην ταινία «Jiving in Be-bop». Αν και δεν ήταν τότε σολίστ στο επίπεδο π.χ. του Oscar Pettiford, τα γρήγορα αντανακλαστικά του και η ικανότητά της να συνοδεύει άλλους σολίστες, τον έφεραν κοντά στους κορυφαίους του είδους.
Παντρεύτηκε την Ella Fitzgerald, αλλά ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ (1948-1952). Εμφανίστηκε σε μια πρώιμη έκδοση του Modern Jazz Quartet κάτω από την ηγεσία του Milt Jackson και στη συνέχεια για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, έγινε αναντικατάστατο μέλος του Oscar Peterson Trio (1951-1966).

Με τον Peterson, ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο, και έπαιξε σε όλα τα μεγάλα night club και concert hall με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες της τζαζ.
Όταν αποχώρησε από το Trio του Peterson, εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες και εργάστηκε ηχογραφώντας τζαζ στο στούντιο, αλλά και σαν μάνατζερ διαφόρων άλλων καλλιτεχνών (Modern Jazz Quartet, Quincy Jones).
Αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους μεγαλύτερους μπασίστες παγκοσμίως, πραγματοποιώντας πολυάριθμες ηχογραφήσεις μεγάλων καλλιτεχνών όπως : Frank Sinatra, Billy Eckstine, Tony Bennett, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan και Peggy Lee.
Στο σχήμα του «Ray Brown Trio», συνεργάστηκε με τους πιανίστες Gene Harris, Benny Green, και Geoff Keezer και τους ντράμερ Jeff Hamilton και Greg Hutchison, ηχογραφώντας για την Concord και την Telarc.

Συνέχισε τις περιοδείες του μέχρι το θάνατό του.

Πέθανε στον ύπνο του, ενώ ξεκουραζόταν πριν από μια παράσταση στην Ινδιανάπολη στις 2 Ιουλίου 2002.
Στις τελευταίες του εμφανίσεις συνεργάστηκε με τον πιανίστα Monty Alexander και τον κιθαρίστα Russell Malone.
Το συγκεκριμένο CD είναι ηχογράφηση του 1994.

ΤΙΤΛΟΙ
1.Don't Get Sassy
2.Everything I Love
3.Kelly's Blues
4.Tanga
5.When You Go
6.Brown's New Blues
7.The Good Life
8.Con Alma
9.Ellington Medley: Rain Check / In A Sentimental Mood / Squatty Roo

ΜΕΡΟΣ Α΄- ΜΕΡΟΣ Β΄ ή ΟΛΟ

Καλή ακρόαση ;)