ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣ - ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ


Με μερικούς καλλιτέχνες «δένεσαι»!
Το Λιδάκη τον άκουσα για πρώτη φορά τέλη του ’82.
Όχι «ζωντανά». Από το ραδιόφωνο! Δεύτερο Πρόγραμμα.
«Αραμπάδες με καρούλια, βάσανα που ’χει η αγάπη». Εκπομπή του Αντώνη Ανδρικάκη.
Μόλις είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος των Τάκη Μπουγά και Α. Ανδρικάκη «μίλα μου απλά», με τις φωνές της Ελένης Δήμου, του Μανώλη Λιδάκη και τη φιλική συμμετοχή του Γιάννη Πάριου σε 2 τραγούδια.
Το τραγούδι που άκουσα να ερμηνεύει εκείνη την πρώτη φορά, ήταν το «Φως»! Η φωνή που άκουσα να βγαίνει από το μικρό τρανζιστοράκι, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Λίγες μέρες αργότερα, καθισμένος στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, άκουσα πάλι το ίδιο τραγούδι.
«Ξέρεις φίλε ποιος είναι αυτός;» μου λέει ο ταξιτζής!
«Ο Λιδάκης – απαντώ- ένας καινούριος τραγουδιστής !»
«Αυτός φίλε μου θα «μείνει», να το δεις»
Δεν είχε τελικά άδικο. Έχουν περάσει από τότε 27 χρόνια, δεν είναι και λίγα…
Η πρώτη ζωντανή μας «συνάντηση» έλαβε χώρα, αρκετά χρόνια αργότερα στο Θέατρο Λυκαβηττού. Ίσως η πρώτη του προσωπική συναυλία στην Αθήνα! Είχαν μεσολαβήσει οι συμμετοχές του σε κάποιους δίσκους και σίγουρα η κυκλοφορία του δίσκου σταθμού για την καριέρα του, "Ούτε Που Ρώτησα" που κυκλοφόρησε το 1990. Ένας δίσκος με τις υπογραφές της Δήμητρας Γαλάνη, του Γιάννη Σπανού, του Σταμάτη Κραουνάκη, της Αρλέτας, της Λίνας Νικολακοπούλου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Μανώλη Χιώτη κ.ά..
Η συναυλία μαγική.
Η φωνή του αψεγάδιαστη. Προσπαθούσα να καταλάβω τη διαφορά του live από το δίσκο. Εύρισκα αυτό που ζούσα καλύτερο!!
Από τότε πολλές φορές ακόμα βρέθηκα στους χώρους που εμφανιζόταν, να τον παρακολουθώ. Από αυτές θυμάμαι έντονα στη «Σφεντόνα» με την Τσαλιγοπούλου και στο CINE ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ (2 φορές) με τον Μπάση.
Η πορεία του υπήρξε ανοδική, με σπουδαίες συνεργασίες και υπέροχες δουλειές :
"Καράβι Απόψε Το Φιλί", "4 Kύκλοι Tραγουδιών", "Ο Ήλιος Του Γενάρη", "Σαν Παλιό Κρασί", "Υλικό Ονείρων", "Το Κλειδί", "Αυστηρώς Λαικόν", «Από τη σιωπή του χρόνου» με συμμετοχές του σε δίσκους άλλων, "Μη μου γκρεμίζεις τ' όνειρο", όλα στη δισκοθήκη μου και όλα αγαπημένα.

Η περσινή συνεργασία του στο «Κέντρο Αθηνών» με το Δημήτρη Μητροπάνο και το Μπάμπη Στόκα ήταν ένα μεγάλο σοκ για μένα. Είχα αναφερθεί εκτενώς
Ακολούθησαν κάποιες ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου στα τέλη της χρονιάς, που δικαιολογούσαν την περσινή εμφάνιση.
Και ξαφνικά, καινούρια δουλειά!
Ο δίσκος κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες με τίτλο « Όλα δικά μας κι όλα ξένα» με μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους των Λευτέρη Χαψιάδη, Βίκυς Γεροθόδωρου, Κωστούλας Μητροπούλου, Βαγγέλη Ατραϊδη, Γιάννη Βασιλόπουλου, Νίκου Αναγνωστάκη και Δημήτρη Τσάφα.

Τα τραγούδια:
2. ΦΟΒΑΜΑΙ
3. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΡ
4. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
6. ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ
7. ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΛΑ ΞΕΝΑ (ντουέτο με τον Πασχάλη Τερζή)
8. ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ
9. ΝΑ ΓΥΡΝΟΥΣΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ
11. ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΑΓΟΝΑ
13. ΕΤΣΙ Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ
14. ΧΙΛΙΑ ΛΑΘΗ
15. ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΚΡΥΦΟ

Με μεγάλη αγωνία έβαλα το CD στο Player! Δε χρειάστηκε να περιμένω παρά μονάχα μερικά δευτερόλεπτα. Η φωνή του γέμισε το χώρο και με πλημύρισε με μεγάλη χαρά κι απέραντη ικανοποίηση. Τα τραγούδια του δίσκου όπως πάντα συμβαίνει στις δουλειές που κάνει, συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο θα βγει πρώτο. Οι ερμηνείες ευαίσθητες, δυναμικές, ψαγμένες, αφοπλιστικές, υπέροχες.
Οι εμπνευσμένες συνθέσεις του Νικολόπουλου, οι καταπληκτικές ενορχηστρώσεις, οι συμμετοχές της Γλυκερίας στις δεύτερες σε 4 τραγούδια και του Πασχάλη Τερζή στη μοιρασιά της ερμηνείας του ομώνυμου τραγουδιού, απογειώνουν το δίσκο!!
«Η ερμηνεία ενός τραγουδιού για τον Μανώλη Λιδάκη δεν είναι μια απλή διαδικασία ροής, αλλά μια ιεροτελεστία και μυσταγωγία. Η αγωνία του για το τελικό αποτέλεσμα, οι μουσικές του γνώσεις και απόψεις και η ερωτική του σχέση με τα όργανα, είναι πράγματα σπάνια για λαϊκούς ερμηνευτές.» Χρ. Νικολόπουλος
Όταν ο Νικολόπουλος (1993) έγραφε το «Ξημέρωμα 1ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2000 μ.Χ.», «καθάριζε» για την επόμενη δεκαετία!
Με το δίσκο αυτό, η βαλίτσα πάει πολύ μακρύτερα!!
Το ξέρω η άποψη μου δε μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική, αλλά δεν κάνω δισκοκριτική.
Ένα καλωσόρισμα είναι τούτο ‘δω, στο «φίλο μου», το Μανώλη Λιδάκη.

2 σχόλια

  1. Τον Λιδάκη καθότι Κρητικάκι τον ακουγα απο μικρή, απο πολυ μικρή...Και τον έχω δει αρκετές φορές λάιβ είτε στο Ηράκλειο ή ακομα και στην πολη μου σε καλοκαιρινές συναυλίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eυαχαριστουμε για τις ομορφες μουσικες στιγμες και τους στιχους του Μ Λιδάκη που μας χάρισες απόψε ! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχική σελίδα