~ Η ατέλειωτη εκδρομή ~

«Τριχάτι σντ πλατεία! Ήρθανει τουρίστριις κι θέλνει να πάνει στου Μπάλου!!!»

Λαχανιασμένος ο Κώστας, έτρεξε να ειδοποιήσει, τους .."γλωσσομαθείς", προκειμένου να συμβάλουν στην «τουριστική ανάπτυξη» του τόπου…

Καλοκαίρι του ’79.

Ένα τσούρμο από σκονισμένους «κλασσικούς» για την εποχή τουρίστες, με μοτοποδήλατα κι ένα μικρό βανάκι, έπιναν αναψυκτικά και μπύρες στο καφενείο, κάτω από τον ίσκιο της κρεβατίνας.

«Έλα βρε πιδάκιμ μπας κι συνινουηθείτι»!!! Πάσχιζε το Μαράκι να ετοιμάσει σαλάτες, ομελέτες και πατάτες τηγανητές.

Πού στο καλό ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί ξαφνικά;

Από τη στροφή του Μπάλου, λίγο πιο κάτω από το νεκροταφείο, είχαν δει να απλώνεται μπροστά στα μάτια τους ένα απίστευτο θέαμα.

Όλη σχεδόν η νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, κάτω από τα πόδια τους!! Στο βάθος η Σαμιοπούλα και τα βορεινά Δωδεκάνησα!Στα δεξιά οι Φούρνοι κι η Νικαριά!!

Ο ήλιος μάτωνε στη δύση του το πέλαγος.

Ρωτούσαν για δωμάτια στη θάλασσα. Δεν υπήρχαν! Μονάχα η σπηλιά στην άκρη του γιαλού!! Α, και τα χωράφια με τα λιόδεντρα πίσω από το μικρό ξωκλήσι. Νταμπάνι!!! Ίσκιος κάτω απ τα κλαδιά και χώμα κατάλληλο για τα αντίσκηνα.

Δεν ήταν λίγοι.. Φορτωμένοι με τα σακίδια γεμάτα κρασιά, μπισκότα, σοκολάτες, παξιμάδια, κονσέρβες και γάλατα εβαπορέ, ξεκινήσαμε για τη θάλασσα. Οι μισοί με τα πόδια από το παλιοχώρι κι άλλοι με τα μοτοποδήλατα απ τον αμαξιτό!!! Το μονοπάτι κατηφορικό και ξεροτρόχαλο. Ευτυχώς φορούσαν μποτάκια ορειβατικά. Εμείς δεν είχαμε πρόβλημα. Σαγιονάρα στο πόδι και πετούσαμε.

Στο Μπάλο ψυχή!!! Φτάσαμε στη σπηλιά. Είχε βραδιάσει πια και δεν υπήρχε χρόνος για να στηθούν σκηνές. Θα το κάναμε το πρωί. Ανάψαμε φωτιά με κάτι ξερόκλαδα και τσίγγανα. Βγήκαν κιθάρες, κρασιά, στριφτά τσιγάρα. Αυτό ήταν. Έμειναν! Όχι μόνο για κείνο το βράδυ. Για πολλά καλοκαίρια χρόνια αργότερα βρισκόμασταν στο ίδιο μέρος. Στον ίδιο τόπο. Κόλλησαν μαζί μας. Με τη Σάμο τα Κουμέικα το Μπάλο. Έφεραν κι άλλους μαζί τους.

Καλοκαίρι 2010. 31 χρόνια μετά!! 

Καθισμένοι με τη Μαριώ μου σε κάποιο café πλάι στη Stephansdom,επιλέγω τα νούμερα στο κινητό και επιχειρώ κλήση.

- Γεια σου Brigitte!!

- Giorgos!!!!!!!!!!!!!! Pou iste????? Αϊ γουιλ μπι δεαρ, ιν εν ουρ!! Κεν γιου γουέιτ?..

- Γιες γουι κεν !!

Το βράδυ μας βρήκε στο πλάι του Δούναβη. Καταπληκτική θέση. Γέμισαν τα ποτήρια με κρασί, οι καρδιές με χαμόγελα κι η κουβέντα με τα τρέχοντα. Το βράδυ δε μας έφτασε και μιας που η επιστροφή στην Αθήνα είχε προγραμματισθεί για τη μεθεπόμενη το απόγευμα, κανονίσαμε να ξαναβρεθούμε για φαγητό.

Κυριακή πρωί και μας περίμενε στον τερματικό σταθμό του metro. Μετά από μια φανταστική περιπλάνηση σε φιλόξενους δρόμους, σε καταπράσινες γειτονιές με περιποιημένους κήπους κι αυλές φθάσαμε στο σπίτι. Η μικρή λιμνούλα στο έμπα της αυλής κι η ξύλινη εξέδρα με τις σεζλόνγκ, μας καλωσόρισαν γλυκά. Το σπίτι δίπατο, ζεστό και φιλικό όπως οι ιδιοκτήτες του, μας αγκάλιασε με μια αγκαλιά μεγάλη. Ο καφές στο μπρίκι ελληνικός!! Όχι για την περίσταση, αλλά … όπως συνήθως!

Του έκανε παρέα ένα εξαιρετικό Στρούντελ με φύλλο χειροποίητο!!!

Ήρθε κι ο Claudio ή Κλαούντιος (κατά το Γιάννη). Ο άνθρωπος έχει πατήσει τα 70 και μοιάζει με έφηβο!! Απίστευτη όρεξη για τη ζωή. Έψαξε να βρει τις ρίζες του και δηλώνει πολύ περήφανος που το 1/8 της ύπαρξης του, έρχεται από τη χώρα μας. Ο παππούς του (Μαστρογιάννης) από την πλευρά της μητέρας του μπαρκάρισε από τη Μάνη και ξεμπαρκάρισε μια για πάντα στην αγκαλιά της γιαγιάς του στη Sicilia. Έμαθε να μιλάει και να γράφει υπέροχα (καλλιγραφικά) Ελληνικά όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν. Διαβάζει και συστήνει έλληνες συγγραφείς. Μιλάει για την ουσία των πραγμάτων. Τη Μαριώ στα ρεμπέτικα. Τα συνθετικά και τις ρίζες των λέξεων. Την κρίση στην Ελλάδα… Τους φίλους στη Σάμο. Τους αναφέρει όλους με τα μικρά τους ονόματα. Το καφενείο στο Καρλόβασι, στα Κοντέικα, στους Κοσμαδαίους… Αμέτρητα οδοιπορικά !

Η υπέροχη βόλτα στο κοντινό δασάκι πάνω στον καταπράσινο λόφο, μας έδωσε ευκαιρία για περισσότερη κουβέντα στο βάθος των ζητημάτων. Προσωπικών και γενικών.

Το εξαίσιο φαγητό της οικοδέσποινας, Βιενέζικο με συνοδεία ορεκτικών από την Ελλάδα. Ουζάκι για το καλωσόρισμα και την αντάμωση. Πόσες φορές τσουγκρίσαμε τα ποτήρια !!

Φωτογραφίες!!! Είδαμε τις ασπρόμαυρες του 80. 

Ήταν όλοι εκεί : ο Κώστας, ο Στάθης, ο Μανώλης του παπά, το σκαπτικό με την καρότσα, η μεγάλη ομάδα του '80, φάσεις από τις αναμετρήσεις στα Σκουραίικα, ο Γιώργος, ο άλλος Γιώργος, ο Κώστας ο πανκ ή «ξάδερφος», ο άλλος Κώστας ο "Τραβόλτα", το Μαράκι στο καφενείο, ο Δημητρός!! «Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά…» μουρμούρισα.

Βγάλαμε ψηφιακές, να έχουμε να πορευόμαστε.

Ο χρόνος κύλισε νεράκι. Ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Τα θολά βλέμματα, οι τελευταίες λέξεις, οι έντονοι χτύποι στο στήθος.

Οι αγκαλιές φανέρωναν αγάπη...

Από το Μπάλο στη Βιέννη, ένα τσιγάρο δρόμος, με φορτωμένα 30 χρόνια στο γυλιό μας!!

Μοιάζει ατέλειωτη ετούτη η εκδρομή…