Μετέωρος άνθρωπος

από την Ιω Ευσταθίου

Προσπερνώντας την εγκατάλειψη της Αθήνας αφήνομαι στις σκέψεις και το προβληματισμό του ποιητή!!!!!
Ο τόπος μας είναι κλειστός...

Ξεχνιέμαι στην άνοιξη της ψυχής των απλών ανθρώπων,των δικών μου ανθρώπων...
Αφήνομαι να μετατοπιστώ στην απόσταση που αγγίζω με τις αισθήσεις μου!!!!

Είμαι πίσω στο χωμάτινο μονοπάτι της Σάμου...
Εκεί ανοιχτό για πάντα το παραθύρι, που μια αχτίνα θα καταφέρει να με διαπεράσει...

Απόδραση στο κενό της πόλης...
Μετέωρος ο άνθρωπος εδώ, σκέφτομαι...
Μετέωρος χωρίς προορισμό...

Είμαι παθητικός παρατηρητής της απόγνωσης και ένας εν τη γενέσει του αυτιστικός άνθρωπος που προσμένει την επαναφορά του στην επικοινωνία...
Η δύναμη ξεχασμένη στη ματιά των αδαών...

Η ελπίδα ανιχνεύεται στην αθωότητα των νέων...

"Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...
το καράβι που ταξιδεύει το λένε -αγωνία..."
μας είπε ο Σεφέρης και προσθέτω με παράπονο ...το καράβι που ταξιδεύει χωρίς την ανακούφιση της προσμονής...χωρίς την ομορφιά της άφιξης στο επιθυμητό φως!!!!!!!!!!

Ιω Ευσταθίου : "Αυθόρμητη, ρομαντική σχεδόν στα σύννεφα.. τρέχω για όλους... μια ατέλειωτη μάνα!!!! Παθιάζομαι ως έφηβη και εκφράζομαι ελεύθερα χωρίς πρόβλημα!!!! Αγαπάω και καταπιέζω!!!! Απογοητεύομαι εύκολα...αλλά τα ξαναβρίσκω με τον εαυτό μου γρήγορα!!!!"

Η υπέροχη φωτογραφία (πέρασμα του ήλιου...σε "κόντρα") που κοσμεί την ανάρτηση είναι βέβαια του Νίκου Χατζηιακώβου και είναι λήψη της 25ης Νοεμβρίου, στην ορεινή Σάμο!