Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία και βρίσκεται στο Μαρούσι. Θα μπορούσε ίσως να βρίσκεται οπουδήποτε, αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του. «ΟΔΟΣ ΠΡΕΜΕΤΗΣ». Στη συγκεκριμένη τοποθεσία πριν από 15 χρόνια υπήρχαν μόνο χωράφια και βοσκοτόπια. Η "άναρχη" δόμηση που προκάλεσε η ανάγκη εγκατάστασης εκεί, μεγάλων εταιριών και ..Οργανισμών, λειτούργησε με …αποτελεσματικό τρόπο για τον «ΚΤΗΤΟΡΑ», και καταστροφικό για το περιβάλλον.
Τα κτίρια κατέλαβαν όποια σπιθαμή μπορούσαν και οι στενοί δρόμοι που επέζησαν της αλώσεως έμειναν ουσιαστικά χωρίς πεζοδρόμια και υποδομή. Φρεάτιο άντλησης όμβριων υδάτων ούτε για δείγμα. (ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;)
Ας προσπαθήσουμε τώρα να βαδίσουμε μια μέρα με βροχή με κατεύθυνση τη Λεωφόρο Κηφισίας. Όχι πως οι κίνδυνοι είναι λιγότεροι όταν δε βρέχει, αλλά έχει λιγότερη πλάκα.
(ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)
Το πράγμα σε ξεγελάει στην αρχή, λες «μάλλον περνάω».
«Μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλο λόγο μη λες» έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου.
Αρχίζει και ζορίζει το σκηνικό!!
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!!!!!!!!
«…μα που να πάω, όλοι οι δρόμοι είσαι ΣΥ» (ωδή στην οδό ΠΡΕΜΕΤΗΣ)
Σκάσε και κολύμπα!!
«Δε μπορεί» λες «θα περάσω που θα πάει..!!»
«Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς δεν περνάς…» λέει όμως ένα τραγουδάκι!!
ΠΕΡΑΣΑΑΑΑΑΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου