613 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ πλήρωσαν για ρουσφέτια το 2007 οι Ελληνες
Των ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΔΕ
«Η διαφθορά είναι λιγότερο ένα ουσιαστικό που χαρακτηρίζει το πώς είναι οι άνθρωποι και περισσότερο ένα ρήμα το οποίο περιγράφει πώς προσαρμόζονται οι άνθρωποι σε διάφορες συνθήκες», σημειώνει ο Joseph Glick, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Ακόμα και αν δεν συμφωνεί κάποιος μαζί του, το σίγουρο είναι πως η διαφθορά, ο ορισμός της οποίας δυσκολεύει επιστήμονες και διεθνείς οργανισμούς, είναι η πιο χρησιμοποιημένη λέξη των τελευταίων χρόνων στο δημόσιο βίο.
Το φακελάκι, το ρουσφέτι, η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, η μίζα, η εξυπηρέτηση αποτελούν κοινά μυστικά της καθημερινότητάς μας που προσδιορίζουν την έννοια της «διαφθοράς». Είναι τα μικρά ή τα μεγάλα «εγκλήματα» που κάνουν τον Ελληνα να νιώθει ανίσχυρος απέναντι σ' ένα κράτος, που όχι μόνο τα γνωρίζει αλλά και τα ανέχεται. Αδύναμος μπροστά σ' ένα σύστημα που δεν τον αφήνει να πραγματοποιήσει μικρούς ή μεγάλους στόχους. Σε μια κρατική μηχανή, οι ιθύνοντες της οποίας, χρόνια τώρα, από τη μια εμφανίζονται να τα καταδικάζουν, να προσπαθούν να τα ξορκίσουν, να ενδιαφέρονται για το καλό του πολίτη, και από την άλλη τα φαινόμενα αυτά να εξακολουθούν να διογκώνονται και να «πνίγουν» -ιδιαιτέρως- τα φτωχά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για το ύψος, το κόστος και την έκταση της διαφθοράς στην Ελλάδα, που έφερε πρόσφατα στη δημοσιότητα έρευνα της Public Issue για τη ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς». Για πρώτη φορά υπολογίζεται ότι το «μαύρο χρήμα» που αναγκάστηκε να δώσει ένας στους πέντε Ελληνες πολίτες το 2007 σε δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στον ιδιωτικό τομέα για μικρά και μεγάλα ρουσφέτια, ανέρχεται στα 613 εκατομμύρια ευρώ. Πρωταθλητές της διαφθοράς αναδείχθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία από τη μία και οι ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας από την άλλη. Ακολουθούν οι πολεοδομίες, οι εφορίες, το ΙΚΑ, το υπουργείο Υγείας, οι δήμοι και το υπουργείο Μεταφορών.
Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός της χώρας, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, μίλησε και πάλι για «μηδενική ανοχή» στα φαινόμενα της διαφθοράς και τόνισε ότι είναι και θα είναι σε διαρκή σύγκρουση με κάθε νοσηρό φαινόμενο. Εμφανίστηκε μάλιστα αισιόδοξος, λέγοντας ότι στον τόπο μας «η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει».
Την ίδια ώρα άπαντες που ασχολούνται και γνωρίζουν το θέμα αυτό, υποστηρίζουν ότι κάθε χρόνο και χειρότερα για την Ελλάδα, μιλούν για το «μαύρο τρίγωνο» διαφθοράς - παραοικονομίας -φοροδιαφυγής και τονίζουν την ανάγκη ύπαρξης ριζικής αναμόρφωσης των δομών του κράτους, έτσι ώστε η «λερναία ύδρα» να χτυπηθεί στο κεφάλι.
Μέχρι τότε, οι Έλληνες θα ελίσσονται ανάμεσα στη νομιμότητα και στην παρανομία, προσπαθώντας να εξηγήσουν εάν για τον τρόπο της ζωής τους φταίει η νοοτροπία τους και η κουλτούρα τους, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ή το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Το λεξικό του Ρουσφετιού και της Κομπίνας
ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ: Το αποτέλεσμα του τωρινού συστήματος στον Νεοέλληνα. Εκείνον που ζει μέσα στο σύστημα και έχει κάνει μπίζνες, με οικονομικές ατασθαλίες, που κάνει τα στραβά μάτια και έχει χρησιμοποιήσει επιδοτήσεις ως καθαρό εισόδημα. Ο μεγάλος «μπίζνεσμαν» της εποχής μας.
Οι δυο αυτές λέξεις, μαζί με άλλες 267, περιλαμβάνονται στο «Λεξικό του Ρουσφετιού και της Κομπίνας», το πρώτο στο είδος του λεξικό που εκδόθηκε στην Ελλάδα (εκδόσεις Παπαζήση) από τον Βασίλη Γκινόπουλο, ο οποίος με εύθυμο και γλαφυρό τρόπο επεξηγεί λέξεις και εκφράσεις που χαρακτηρίζουν έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και επικοινωνίας στη χώρα μας.
Ο συγγραφέας του πρωτότυπου αυτού λεξικού, σπούδασε συνολικά έξι χρόνια στην Αγγλία πολιτικό μάρκετινγκ. Απέκτησε δυο μεταπτυχιακά, το ένα σε διαχείριση μονάδων υγείας και το άλλο στα οικονομικά της υγείας, και με τα εφόδια αυτά επέλεξε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να βρει δουλειά πάνω στον τομέα του, το κοινωνικοπολιτικό μάρκετινγκ. Και η «μεγάλη περιπέτεια» για τον Βασίλη, που άλλα πίστευε και άλλα βρήκε, ξεκίνησε.
Για ενάμιση χρόνο σχεδόν έτρεχε συνεχώς. Βιογραφικά, συνεντεύξεις, e-mail σε εταιρείες, συναντήσεις, γνωστοί των γνωστών, βουλευτές, πολιτικοί, διαγωνισμοί, προκηρύξεις.
«Μετά απ' όλα αυτά αναγκάσθηκα να μάθω πώς λειτουργεί το σύστημα, να βρω πολιτικούς να ζητήσω ρουσφέτι, το οποίο ερχόμενος από την Αγγλία το θεωρούσα αδιανόητο. Πίστευα ότι πλέον θα έχει καταργηθεί. Ολο αυτό που έζησα ήταν άθλιο για έναν άνθρωπο που μόλις άρχιζε την επαγγελματική του ζωή. Ηταν μια τρομακτική εμπειρία. Εκανα συνέντευξη στην Αγγλία και με ξετίναξαν,στην Ελλάδα έτυχε σε συνέντευξη να με ρωτούν τι δουλειά κάνουν οι γονείς μου. Για μένα όλο αυτό το σύστημα είναι διαβλητό. Δεν σε αξιολογούν γι' αυτό που είσαι, σε αξιολογούν γι' αυτό που έχεις πίσω σου».
Απογοητευμένος απ' όλη αυτή τη διαδρομή, ο Βασίλης σκέφτηκε πως θα ήταν καλό μέσα απ' όλη αυτή την ιστορία να βγει τουλάχιστον κάτι δημιουργικό. Στο κινητό του τηλέφωνο υπήρχαν αποθηκευμένες λέξεις και φράσεις που άκουγε στα ΜΜΕ ή στις καθημερινές του επαφές από τότε που γύρισε από την Αγγλία και οι οποίες προσδιόριζαν ένα χαρακτηριστικό του σημερινού Νεοέλληνα: την ανάγκη του να «κάνει την καλή», να βρει μια «επιδότηση» και να τα «αρπάξει». Συνολικά είχε συγκεντρώσει 270 τέτοιες λέξεις.
Ο εκδοτικός οίκος «Παπαζήσης» έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και πριν από μερικούς μήνες εξεδόθη το λεξικό του, ένα βιβλίο που όπως λέει ο ίδιος αποκαλύπτει και παρουσιάζει, αναδεικνύει ένα μέρος της σύγχρονης Ελλάδας. Ολες οι λέξεις που παραθέτονται στο λεξικό έχουν στόχο τα χρήματα, έχουν σκοπό την αρπαχτή, προσδιορίζουν σχέδια και κόλπα για οικονομικά οφέλη. Καμιά λέξη δεν προσδιορίζει σωστές και ορθές πρακτικές, καμιά φράση δεν σημαίνει παραγωγικότητα, οργάνωση, δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου