Η όμορφη ζούγκλα του κυβερνοχώρου

xkounalaki@kathimerini.gr

Στις 5 Φεβρουαρίου, αστυνομικοί με πολιτικά εισέβαλαν στο σπίτι του Φουάντ Μουρτάντα στην Καζαμπλάνκα, του έκλεισαν τα μάτια με ένα μαντίλι και τον οδήγησαν σε αστυνομικό τμήμα της μαροκινής πόλης. Στη συνέχεια τον κακοποίησαν τόσο βάναυσα, ώστε έχασε τις αισθήσεις του. Το έγκλημά του ήταν ότι είχε δημιουργήσει το προφίλ του διαδόχου του θρόνου, Μουλάι Ρασίντ, του αδερφού του βασιλιά, στο Facebook. Ο Μουρτάντα είναι 26 ετών και αυτό που έκανε αποτελεί καθημερινή πρακτική στον κυβερνοχώρο. «Υπάρχουν για παράδειγμα πλαστά προφίλ στο Facebook του Μπραντ Πιτ, της Μητέρας Τερέζα, του Οσάμα μπιν Λάντεν, αλλά και 500 διαφορετικά προφίλ του Τζορτζ Μπους», σημειώνει στην ιστοσελίδα του το αμερικανικό περιοδικό Nation.

Στο ελληνικό κομμάτι του δικτύου Facebook υπάρχει προφίλ του Αρχιεπισκόπου Μακάριου, του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Μίμης Ανδρουλάκης έχει 824 φίλους, o Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανίζεται με τη φυσιογνωμία του Ζινεντίν Ζιντάν σε ένα από τα δυο - τρία προφίλ του, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έχει αμέτρητους φίλους και θαυμαστές στο Facebook, αλλά κι έναν τύπο που διακηρύσσει «Πάω στοίχημα ότι μπορώ να βρω 10.000 ανθρώπους που μισούν τον Τσίπρα». Προς το παρόν έχει βρει μόλις 470 και αν κρίνουμε από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο αριθμός αυτός δύσκολα θα αυξηθεί. Ουδείς όμως εξ αυτών διέταξε αστυνομική επέμβαση σε σπίτια υπόπτων «πλαστογράφων» των σχετικών προφίλ.

Ο Μουρτάντα, όπως άλλωστε και οι Ελληνες συνάδελφοί του, δε θεωρεί ότι κάνει κάποιο έγκλημα. Για αυτό άλλωστε δε χρησιμοποίησε κάποιο ψεύτικο server για να προστατεύσει την ταυτότητά του. Δεν απέσπασε κάποιο χρηματικό ποσό από αυτήν τη φάρσα, που τον οδήγησε στη φυλακή του Μαρόκου. Μεταξύ αυτών που παρακολούθησαν και κάλυψαν την υπόθεση ήταν οι Μαροκινοί μπλόγκερ. Οι προσπάθειές τους ευαισθητοποίησαν ξένα ΜΜΕ, όπως τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, την ιστοσελίδα του αμερικανικού περιοδικού Nation και το τηλεοπτικό δίκτυο CNN.

Στο Πακιστάν το τοπικό ΕΣΡ επέβαλε την περασμένη Παρασκευή περιορισμούς εναντίον του YouTube, απαιτώντας την απόσυρση «βλάσφημου» βίντεο κλιπ. Σε αυτό ένας Ολλανδός βουλευτής δήλωνε ότι το Ισλάμ είναι φασιστικό, αφού ενθαρρύνει την άσκηση βίας σε βάρος γυναικών και ομοφυλοφίλων. Οι δύο υποθέσεις, άσχετες εκ πρώτης όψεως μεταξύ τους, μαρτυρούν την υστερική αντίδραση ανασφαλών καθεστώτων απέναντι στον άγνωστο, πλην γενναίο κόσμο των νέων τεχνολογιών. Είναι επίσης εξαιρετικά διδακτικές: καταδεικνύουν τον τρόπο, που δεν πρέπει να αντιδρά ένα σύγχρονο δυτικό κράτος αν δε θέλει να αναδείξει σε ήρωες και θύματα λογοκρισίας κάποιους άμυαλους φαρσέρ ή ανώνυμους επίδοξους ρεπόρτερ.

O κυβερνοχώρος είναι δύσκολο να ελεγχθεί και αυτή είναι η γοητεία του. Οι χρήστες γνωρίζουν εκ προοιμίου ότι η αξιοπιστία όσων γράφονται στο Ιντερνετ δεν είναι εγγυημένη. Πόσο μάλλον όταν οι συντάκτες αμφιλεγόμενων κειμένων είναι ανώνυμοι. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι απαιτείται περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης. Οι σέρφερ έχουν όπλο το ποντίκι τους στο Ιντερνετ. Με ένα κλικ μπορούν απλά να μεταπηδήσουν σε άλλη ιστοσελίδα, μπλογκ ή προφίλ (πλαστό ή μη) του Facebook.
kathimerini.gr