ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ "ΚΑΜΙΚΑΖΙ"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

"Γεννήθηκα μουσικά την εποχή της μεγάλης νεανικής εξέγερσης. Άρνηση του πολέμου, χίπις, Μάης του '68, Beatles, Stones, Easy Rider, Woodstock, Μαύροι Πάνθηρες, Φράουλες και αίμα, Νομική, Πολυτεχνείο� Στη συνέχεια το κίνημα χτυπήθηκε, συρρικνώθηκε, εκτονώθηκε, εμπορευματοποιήθηκε. Έμεινε όμως και ζει στην καρδιά και το νου μας, πολιτιστική αξία, ελπίδα και προοπτική. Ταξιδεύοντας, ήρθα σ' επαφή με τις ρίζες μας, ιδίως το ρεμπέτικο, που είναι το δικό μας blues. Οι πόθοι και οι καημοί των ανθρώπων είναι παντού και πάντα ίδιοι. Απλά, εκφράζονται διαφορετικά. Περπάτησα σε ρυθμούς ανατολίτικους και δρόμους ηδονικούς. Μελέτησα τους πρωτομάστορες του σιναφιού μας, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου� Ενσωμάτωσα το μπουζούκι στα τραγούδια μου. Όλα τούτα προϋπήρχαν μέσα μου από τότε που, τρίχρονος, τραγουδούσα στην αυλή του σπιτιού μας, στην Καστέλα του Πειραιά, όπως μου έλεγε η μάνα μου.
Ταξιδευτής και επιστροφεύς λοιπόν, για να τιμήσω την καταγωγή μου, με όλες τις εμπειρίες που γεύτηκα στη διαδρομή.
Πρότεινα στη Γλυκερία να τραγουδήσει τα τραγούδια μου για την αυθεντικότητά της και τη μεγάλη εκφραστική της γκάμα και στον Λαυρέντη γιατί είναι γνήσιος ροκάς, έχει χιούμορ και χαρακτηριστική βραχνή φωνή σαν τους παλιούς ρεμπέτες. Πάνω από όλα όμως επειδή, μέσα στα χρόνια, χαράζουν με συνέπεια το δρόμο τους μέσα στη μεγάλη κοινή μας αγάπη, το Ελληνικό τραγούδι και τέλος γιατί είναι κι οι δυο τους καλοί μου φίλοι.
Στο CD συμμετέχουν δύο νέες τραγουδίστριες, η Ηρώ Σαΐα και η Νόνα Βουδούρη, δύο από τις φωνές που θα ακουστούν πολύ στα χρόνια που έρχονται".

Ο Βαγγέλης Γερμανός είναι ένας μαθηματικός του συναισθήματος. Στα τραγούδια του λύνει με ακρίβεια τις εξισώσεις και τους γρίφους που ταλαιπωρούν την ύπαρξή μας. Χωρίς να χάνει την πίστη του στον άνθρωπο και στην αλλαγή προς το καλύτερο, ζωγραφίζει με τελείως προσωπικό τρόπο τη σημερινή πραγματικότητα με εργαλεία του την απλότητα και την αμεσότητα.
Μετά από μια μακρόχρονη περιπλάνηση σε πολλά μουσικά στυλ, ο Βαγγέλης Γερμανός στο νέο του άλμπουμ "Καμικάζι", συναντά τις ρίζες του ελληνικού τραγουδιού, γράφοντας λαϊκά τραγούδια, ζεμπέκικα, χασάπικα, συρτά και τσιφτετέλια, ακολουθώντας τη μεγάλη παράδοση που χάραξαν οι πρωτομάστορες Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου... Στην νέα του αυτή δουλειά πλαισιώνεται από δυο καταξιωμένους φίλους του, τραγουδανθρώπους, τη Γλυκερία και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Η Γλυκερία συμμετέχει με τα τραγούδια "Έλα ήλιε μου" και την γνωστή επιτυχία του Β. Γερμανού "Απόκληρος" και ο Λαυρέντης με τα τραγούδια "Σήκω πάνω Αχιλλέα" και "Καμικάζι".

ΣΧΟΛΙΑ

"Ρίξε Μάρκο μια γλυκιά πενιά
Στ' όνειρο να ανοίξουμε πανιά
Μες στον κόσμο αυτό το σκοτεινό
Ρίξε λίγο φως αληθινό"...

(στίχοι: Βαγγέλης Γερμανός - "Ρίξε Μάρκο μια γλυκιά πενιά")

Επιστροφή στη δισκογραφία λοιπόν, με μια δουλειά που προσπαθεί να κινηθεί σε λαϊκά μονοπάτια και ρεμπέτικους δρόμους. Τι δουλειά έχει θα μου πείτε όμως, η αλεπού στο παζάρι;

Δεν είναι έτσι ρε παίδες. Από την πρώτη του δουλειά «Τα μπαράκια» φλερτάριζε φανερά με το λαϊκό τραγούδι. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία «Ο απόκληρος» πέρα από τη γνωστή δεύτερη εκτέλεση που γνώρισε στο δίσκο από τους «Οπισθοδρομικούς» με την Ελευθερία , στηριζόταν στο εκπληκτικό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «Ότι κι αν πω δε σε ξεχνώ».

Και στις μετέπειτα δισκογραφικές του δουλειές βρίσκουμε απόπειρες προσέγγισης του είδους με πιο πρόσφατο παράδειγμα «Το μπαρμπουνάκι» !!

Τι έχουμε τώρα εδώ!

Ένα καθόλα συμπαθητικό δίσκο χωρισμένο στα δύο.

Από τη μια μεριά -την καλή- τα αυτόνομα τραγούδια που θα μπορούσαν να σταθούν μόνα τους στηριγμένα στη μουσική και στα λόγια τους. Αναφέρομαι στα : ¨Ρίξε Μάρκο μια γλυκιά πενιά», «Ταξιδιάρικο πουλί», «Έλα ήλιε μου», «Αρχάγγελος με το σπαθί», «Το κορίτσι που αγαπάω».

Από την άλλη πλευρά –τη λιγότερο καλή-, εκεί που ο δίσκος μπαίνει σε λούμπα, βρίσκονται τα τραγούδια που είναι γνωστές μελωδίες ντυμένα με λόγια που προσπαθούν να εισάγουν γλωσσικούς νεωτερισμούς και έννοιες, ενώ είναι γνωστό ότι δεν τα σηκώνει το είδος.

Θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα, τραγούδια σε θεατρική επιθεώρηση με τη μορφή που παρουσιάζεται στις μέρες μας, αλλά όχι μουσικές απόπειρες σε νέο cd. Αναφέρομαι κυρίως στα τραγούδια : « Ο ψαράς και η γοργόνα», «Καμικάζι», «Μάσες, ξάπλες, φούμες», «Σήκω πάνω Αχιλλέα»…

Πέρα όμως από τις όποιες ενστάσεις, ο τραγουδοποιός που αποτελεί σταθερά αξία στο χώρο εδώ και πολλά χρόνια κυρίως με τη σεμνότητα που αντιμετωπίζει το «άθλημα», την απλότητα και την αμεσότητα των τραγουδιών του, έρχεται πάλι να μας θυμίσει ότι αυτές οι σταθερές αξίες αποτέλεσαν και τα κύρια χαρακτηριστικά του καλού λαϊκού τραγουδιού που στο σύνολό του φτάνει ως τις μέρες μας αγνό και αμόλυντο, ανεπηρέαστο από τη λαίλαπα του σύγχρονου τουρκομπαρόκ και του ηλεκτρονικού καμουφλάζ του «ατάλαντου» των επίδοξων «συνθετών».

Τα τραγούδια του cd

01. Ρίξε Μάρκο μια γλυκιά πενιά (με την Η. Σαΐα)
02. Ο ψαράς και η γοργόνα
03. Ταξιδιάρικο πουλί (με τη Ν. Βουδούρη)
04. Καμικάζι (με τον Λ. Μαχαιρίτσα)
05. Μάσες, ξάπλες, φούμες (με την Η. Σαΐα)
06. Έλα ήλιε μου (με τη Γλυκερία)
07. Σήκω πάνω Αχιλλέα (με τον Λ. Μαχαιρίτσα)
08. Δε χωράω πουθενά (με την Η. Σαΐα)
09. Σ' ένα σοκάκι του Ψυρρή (με την Η. Σαΐα)
10. Η πλεονεξία
11. Αρχάγγελος με το σπαθί (με τη Ν. Βουδούρη)
12. Το κορίτσι που αγαπαώ
13. Ο απόκληρος (με τη Γλυκερία)