Έρμος και βαρύς στο μονοπάτι
Με το σακούλι άδειο κι ένα μωρό στη πλάτη.
Γυρνάω σαν τα φίδια και σαν τ' αγριοπούλια
Και πίσω απ το βουνό ακούω νταούλια
Και βλέπω την κοιλάδα μεσ' το λιοπύρι
Και βλέπω το χωριό να 'τοιμάζει πανηγύρι
Δίνω μια τρεχάλα ψηλά απ' τους λόφους
Να φτάσω στους μπαχτσέδες και στους ανθρώπους
Τον ξέρω αυτό να το χορό
Κι αυτή τη λάμψη τη στενή μεσ' στον καθρέφτη
Την έχω ξαναδεί.
Γουστάρω ελεύθερη και πλούσια ζωή
Και χαιρετώ σας και φιλώ σας
Όντα μικρά χρωματιστά
Μεσ' στον καθρέφτη κλειδωμένα
Το ξέρω αυτό το βουητό
Μεσ' από στρογγυλές στοές
Κι από πηγάδια σκεπασμένα
Μεσ' από δάση μυστικά
Προϊστορικά, βαθιά στον πάγο φυλαγμένα.
Έρχεται καταπάνω μου και με τυλίγει
Φέρνω το δάχτυλο στα χείλη.
Σσς! Σσς!
Τι τρέχει;
Έγινε κατολίσθηση κι έπεσε κάνας βράχος;
Τα πλήθη ουρλιάζουν στις κερκίδες
Ντέφια, νταούλια, κρόταλα, χτυπολογούν στο βάθος.
Ανηφορίζουνε πομπές και μπαίνει ο μέγας τράγος
Ο πρωταγωνιστής, μ' ένα πριόνι.
Φοράει ντενεκεδένιο στέμμα
Κι ένα ζευγάρι παρωπίδες,
Ραντίζει με αίμα τις πέτρινες κερκίδες
Κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει.
Ωχ, πηδώ χοροπηδώ
Κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μεσ' στο μυαλό μου
Μεσ' στο μυαλό μου που 'χει όρια
Και μια ελευθερία ζόρικια, αλίμονό μου.
Φίδι, πίθηκος κι αητός
Με το δείπνο το μεγάλο
Θα τελειώσουμε το μπάλο
Αεώ αεηού, Ελευθερία ή Θάνατος
Ο κόσμος είν' αδιάβατος
Κι ο χορός μου κάνει κύκλο
Και με κλείνει από παντού.
Ήρθαν γύρω από τη κρήνη
Ένα τσούρμο θεατρίνοι
Πήγα να τους δω κι εγώ
Κι είδα μον' τον αρχηγό τους
Ματωμένο, ξαπλωμένο
Μες το έρημο χωριό.
Σε τούτα τα Βαλκάνια
Σε τούτον τον αιώνα
Συνάντησα τους φίλους μου
Μια νύχτα του χειμώνα.
Καθόντουσαν αμίλητοι σε κάτι βράχια
Και σαν με είδαν να 'ρχομαι, γουρλώσανε τα μάτια
Γιατί όλον τούτο τον καιρό μ' είχαν για πεθαμένο
Και πίνανε γλυκό κρασί, ψωμάκι σιταρένιο.
Κι αφού με καλωσόρισαν κι αφού με βαρέθηκαν
Κατάλαβαν τη φάρσα μου και μ' αρνήθηκαν.
Άσε τα θαύματα, τη μάσκα πέταξε
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ ΓΕΛΑΣΕ.
Μοιράζω το ψωμί, σας δίνω το παγούρι
Στα μάτια σας κοιτάζω και λέω ένα τραγούδι
Και το τραγούδι λέει, πως παίρνω την ευθύνη
Πως είμαι αρχηγός σ' αυτό το πανηγύρι.
Στίχοι - Μουσική Διονύσης Σαββόπουλος
ΔΙΣΚΟΣ : ΜΠΑΛΛΟΣ
...............
ΑπάντησηΔιαγραφή........... οσο οι ανθρωποι που βγαινουν στους δρομους χωρις αιτια σκοπο και ουσια...οι επανασταση δεν θα γινει ποτε....οσο το φιλοτιμο αντικατασταθηκε απο το "δεν με νοιαζει δεν ητανε δικο μου αστο να καει...."
ΑπάντησηΔιαγραφήμονο τρομος και φοβος για το αδικο θα φυτρωνει μεσα μας και ενα πισωγυρισμα σε αλλες εποχες που ο Ελληνας μαλωνε με τον Ελληνα και αδελφος τον αδελφο.....
ΑΙΣΧΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ μας !!!!
τίποτα δεν αλλάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι συνεχίζουν, και σήμερα..
… κι εμείς οι τρεις στο καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να αισιοδοξώ άδικα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να σκέφτονται ακόμη όπως πάντα:"Ας τους να τρώνε τα συκώτια τους εμείς καλά περνάμε..."
Το κακό είναι πως πάμε μα ζωή πάσα...από τον ΄Αννα στον Καϊάφα....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Κι ο Ανευθυνοϋπεύθυνος εκεί,γαντζωμένος στην καρέκλα του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτό που είδαμε είναι "μία από τα ίδια" σε μεγαλύτερη απλώς έκταση και θα ξαναγυρίσουμε σύντομα στη λήθη, ή κάτι καινούργιο γεννιέται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να συμβεί το δεύτερο...
Ποιος είναι αυτός που θα πάρει την ευθύνη; Σάμπως ξέρει και το νόημα της λέξεις; Εχει νοιώσει ποτέ υπεύθυνος για κάτι;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω .... κρίμα,πόσο κρίμα..
Φιλιά καλημέρα
υγ κερνω μαρμελάδα μήλου για να σας γλυκάνω!
Ο κόσμος ειν' αδιάβατος ... είναι ... κι οι άρχοντες στις θέσεις τους ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο! Προφητικό... παρελθοντικό και για το παρόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήας ευχηθούμε μόνο ελευθερία σκέψης και ορθής κρίσης για όλους μας. Λιγότερα λόγια, περισσότερες πράξεις...