~ Λιοτρίβια στα Κουμέικα ~

Τέλη δεκαετίας του ’60.
Παράξενες εποχές…
Προχωρημένο φθινόπωρο. Οι μέρες, βροχαριές τη μια, ξυλιασμένες την άλλη.
Σταμάτησε το μεγαλόσωμο μουλάρι λίγο πριν την τεράστια πόρτα της εισόδου. Το έδεσε πρόχειρα από το καπίστρι πλάι στα άλλα ζωντανά, αριστερά στην άκρη του δρόμου κι έκανε νόημα στους αγωγιάτες να βάλουν ένα χεράκι στο ξεφόρτωμα. Τέσσερα μεγάλα τσουβάλια ελιές το φορτίο κι ο πεντάχρονος εγγονός του στα καπούλια, να κρατιέται ακόμα γαντζωμένος απ το σαμάρι.
-Κατέβα φτάσαμι!!
Ο Γιώργης γύρισε μπρούμυτα στα καπούλια του ζώου κι άφησε το κορμάκι του να πέσει μαλακά στο έδαφος.
Μια μια τις είχε μαζεμένες, από το χώμα, τις πέτρινες πεζούλες, τα χόρτα και τ’ αγκάθια! Πρώτα ξεχώρισε τις χαμάδες. Οι περισσότερες για τον έμπορο απ το Νιχώρι κι οι υπόλοιπες για το σπίτι για τον καφέ και το τσάι. Σκόρπια τα χωράφια από δω κι από κει έτρεχε να τις προλάβει όλες πριν πιάσουν τα μεγάλα κρύα του Δεκέμβρη. Πότε στο «Κλίμα», πότε στα «Σταμλέικα»,την «Πανωκλησά», τη «Σφόντλα», τ’ «Αλώνια», τα «Μπρουζέικα». Τα δέντρα γέρικα και μεγάλα. Όλα ντόπια. Χρονιά παρά χρονιά «έδεναν» καρπό. Δεν ήταν άσχημα φέτος τα πράγματα. Θα γέμιζε τα κιούπια στο κατώι, θα περίσσευαν και μερικές οκάδες για πούλημα. Δόξα να χει ο Γιαραμπής…
Οι πέτρινοι τοίχοι μαστορικά χτισμένοι στο τέλος της κατηφόρας δίπλα στο ρέμα, ορθώνονταν μέχρι πάνω. Πλατάνια, θεόρατα κυπαρίσσια, πλεγμένοι κισσοί, ελιές και χαρουπιές συμπλήρωναν το τοπίο. Κοτσύφια κυριαρίνες και κομπογιάννια κρύβονταν στα κλαδιά και χοροπηδούσαν. Το στενό γεφύρι ακριβώς πάνω στη στροφή, έδινε συνέχεια στο δρόμο για το διπλανό χωριό.
Χαλούσε τον κόσμο το νερό καθώς κατέβαινε με ορμή τη ρεματιά. Χτυπούσε στους βράχους και στους κορμούς που είχαν φυτρώσει καταμεσής και στις άκρες κι έτρεχε να φτάσει στη θάλασσα. Ένα μικρό φράγμα λίγο πιο πάνω το οδηγούσε σ’ ένα φαρδύ αυλάκι κι έπεφτε από ψηλά πάνω στη μεγάλη «ρόδα». Η σιδερένια φτερωτή καλά στερεωμένη στο πίσω μέρος του πλαϊνού τοίχου, γυρνούσε με δύναμη κι έκανε ένα θόρυβο ρυθμικό κι επαναλαμβανόμενο.
Αγκομαχούσαν οι τεράστιες μυλόπετρες καθώς έλιωναν τον καρπό. Η φωτιά που έκαιγε χωρίς σταματημό ζέσταινε το νερό για το ξέπλυμα των σακιών και τη διύλιση του λαδιού. Μεγάλα κούτσουρα και φορτία ελαιοπυρήνα την τάιζαν με τα φτυάρια οι εργάτες όλη μέρα. Πρόσωπα δύσκολα ξεχώριζες από την ψίχα της ελιάς που είχε κολλήσει γύρω από τα μάτια και τα μάγουλα.
-Έλα πιάσι του ψουμί κι πάινι βάλτου απ' παν απ' τ(μ)πυρουστιά.
Κράτησε στα μικρά του δάχτυλα δυο τεράστιες φέτες απ το ζυμωτό καρβέλι της γιαγιά του της Λουλούδας και προχώρησε διστακτικά στο βάθος αριστερά, προς τη φωτιά. Άφησε για λίγο στην άκρη το φτυάρι ο εργάτης μόλις τον είδε να πλησιάζει, του πήρε τα ψωμιά απ το χέρι και τα ακούμπησε πάνω στη τη θράκα. Σαν πήραν λίγο χρώμα, τα έβγαλε και πήγε από την άλλη μεριά. Από την άκρη του χάλκινου σωλήνα έτρεχε πηχτό, ζεστό κιτρινωπό το φρέσκο λάδι. Έβαλε από κάτω τις φρυγανισμένες φέτες και τις έβρεξε καλά. Έπιασε στα ακροδάχτυλα και μια πρέζα αλάτι απ το σακούλι και το έριξε από πάνω.
-Έτοιμ' η καπίρα!! Για δουκίμασι λγακ' βρε συ να μ' πεις!! Σ' αρέσ; Μουνάχα πρόσιξι μη λαδουθείς κι σι μαλώσ η μάνα σ!!
Έφερε τη φέτα το ψωμί στο στόμα του κι όλες οι μυρωδιές της γης, τρύπωσαν στα ρουθούνια του. 
Σαν έκλεισε τα δόντια του στην πρώτη δαγκωματιά, ασύλληπτες γεύσεις πλημμύρισαν τον ουρανίσκο του. 
Τραγανό ζεστό μυρωδάτο! 
Ασύγκριτη νοστιμιά!! Δεν είχε δοκιμάσει άλλη φορά τέτοια!!! 
Κι αν είχε, έτσι δεν ήταν…
_______________________________________________________________________________

Άρρηκτα συνδεμένο για χιλιάδες χρόνια με τις διατροφικές συνήθειες του κόσμου της Μεσογείου και τον πολιτισμό της γεύσης, το λάδι αποτέλεσε μαζί με το κρασί και άλλα προϊόντα της Σαμιώτικης γης, τον στυλοβάτη της τοπικής οικονομίας.
Η συγκομιδή του καρπού στην αρχή, γινόταν αποκλειστικά με τα χέρια. Καθάριζαν το έδαφος από τα τέλη του καλοκαιριού, όταν ακόμα τα χόρτα ήταν ξερά και φρόντιζαν ο χώρος περιμετρικά από κάθε δένδρο, να είναι όσο γίνεται πιο καθαρός. Σαν έμπαινε ο Οκτώβρης, ξεχύνονταν ολημερίς στα χωράφια, για το λάδι της χρονιάς. Βούιζαν τα ρουμάνια κι οι εξοχές. Ράβδιζαν τα πιο ψηλά κλωνάρια και μάζευαν από το χώμα τον καρπό. Περίμεναν πότε θα κάνει και καμιά «καλή» φουρτούνα, να αδειάσουν τα δέντρα και να μη ταλαιπωρούνται πολλούς μήνες. Κλαδιά δεν έκοβαν. Μόνο τα ξερά. Έτσι τα λιόδεντρα με τα χρόνια θέριευαν όλο και πιο πολύ, αποκτώντας μεγάλους δυνατούς κορμούς τα νεότερα και τεράστιες κουφάλες τα πιο γέρικα. Με τον καιρό φυτεύτηκαν και ποικιλίες με δέντρα χαμηλά, πλούσιο καρπό και λιγότερη ταλαιπωρία. Κάποια εποχή κυκλοφόρησαν στην αγορά μηχανάκια συγκομιδής, με ρόδες γεμάτες μυτερά δόντια που κάρφωναν τις ελιές και γυρνώντας τις έριχναν σ’ ένα μεταλλικό καλάθι. Ήταν όντως μεγάλη η ευκολία που πρόσφεραν, αλλά οι ελιές γέμιζαν τρύπες. Όταν προχώρησε η τεχνολογία και βγήκαν τα συνθετικά δίχτυα, όλα έγιναν ακόμα πιο εύκολα. Τα έστρωναν πάνω στο καθαρισμένο έδαφος, γύρω – γύρω από τις ελιές και ο χρόνος για το μάζεμα όλο και λιγόστευε.
Το 1945 σύμφωνα με το γιατρό Νίκο Φερμανή, οι αδελφοί Νικόλαος & Δημήτριος Παπαγιάννης, ανέλαβαν το ελαιοτριβείο των Παπαγιάννηδων, που μέχρι τότε ήταν εγκατεστημένο στο ισόγειο του ιστορικού σπιτιού, που σήμερα στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο Κουμεΐκων. Στη συνέχεια μετέφεραν τις εργασίες τους στο λιοτρίβι που διαδραματίζεται ο «μύθος» του εισαγωγικού πονήματος, λίγο έξω από το χωριό, στο δρόμο προς τα Σκουρέικα, δίπλα στη ρεματιά του Αμφίλυσου.
Στο ερειπωμένο σήμερα κτίριο, υφίστανται σχεδόν ακόμα οι περιμετρικοί τοίχοι. Απ' αυτούς γίνεται κατανοητό ότι επρόκειτο για επίμηκες κτίσμα καλυμμένο με δίρριχτη στέγη. Η δόμησή του από ντόπιους μαργαϊκούς ασβεστόλιθους είναι ικανοποιητική, με τις οριζόντιες στρώσεις αρκετά πυκνές και οριζόντια κτισμένα τα τσιβίκια. Εντυπωσιακή είναι η μικρή στην κάτοψη καμινάδα με το πλίνθινο γείσο πάνω στο οποίο εδράζεται η στέψη σε σχήμα κόλουρης πυραμίδας με κοίλες τις ακμές της και επιχρισμένη.
Το 1969, τη σκυτάλη του λαδιού παίρνει στα χέρια του ένας δραστήριος άνθρωπος και σπουδαίος μηχανικός ο Πέτρος Μάρκου (ο Πετράν), που ιδρύει παραδοσιακό ελαιοτριβείο στη νοτιοδυτική έξοδο του χωριού, απέναντι από το ξωκλήσι του Αϊ Γιάννη.
Το «εργοστάσιο» όπως καθιερώθηκε να αποκαλείται στην τοπική κοινωνία, πέρασε από διάφορες φάσεις εκσυγχρονισμού και το 2005 τελειοποιήθηκε σε πρότυπο φυγοκεντρικό ελαιοτριβείο, στα πλαίσια κοινοτικού προγράμματος ανάπτυξης.
Από το Νοέμβρη του 2006 λειτουργεί σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο, το εργαστήριο τυποποίησης extra παρθένου ελαιόλαδου, με εξαιρετικά ποιοτικά αποτελέσματα.

 
Ο Γιάννης Μάρκου, συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης, «μεγαλωμένος μέσα στο λάδι» όπως λέει ο ίδιος, με συσσωρευμένη εμπειρία και γνώση, μπορεί και διαχειρίζεται ολοκληρωμένα το προϊόν, από τη συγκομιδή του καρπού, μέχρι την επιλογή της άριστης ποιότητας του λαδιού και την τελική τυποποίησή του. Ανταποκρίνεται έτσι απόλυτα στις απαιτήσεις του καταναλωτή, πέρα από ποιότητα και τιμή, σε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της οικείας γεύσης του λαδιού, που παράγεται στον τόπο μας.
Στόχος του είναι, η σταδιακή απορρόφηση, επεξεργασία και τυποποίηση, του συνόλου της ποιοτικής παραγωγής ελαιολάδου του νησιού και η προώθηση του, σε νέες αγορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.



Με καλοσχεδιασμένες και προσεγμένες συσκευασίες, διαθέτει στην αγορά τους τύπους :
Elia          extra παρθένο ελαιόλαδο
ΝΤΟΠΙΟ    παρθένο ελαιόλαδο σάμου
biolive oil  Samos Extra Vergin Olive Oil 
πράσινο σαπούνι

Αφιερωμένο σε όλους όσους κατά καιρούς στήριξαν την οικονομία του τόπου!

27 σχόλια

  1. Αυτή δεν είναι ανάρτηση είναι ένα αριστουργημα....νασαι καλα Γιωργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με τον Benikos place αληθινό αριστούργημα και όχι μόνο αλλά μου θύμησες και τα παιδικά μου χρόνια με τις «καπηράδες», φέτες ψωμί στη θράκα, να τις βουτάμε στο ολόφρεσκο λαδάκι… τι γεύση, μακρινέ μου ξάδερφε… δε λέγεται…

    Έχουμε και στη Λέσβο ανακαινισμένα ελαιοτριβεία, πραγματικά στολίδια, όπως της Αγίας Παρασκευής
    και το πασίγνωστο του Βρανάστη Γέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Σάμος σ ακολουθεί όπου και να σαι , τα εικόνες από το νησί αναδύονται εντονότατα μέσα από την σελίδα σου, όπως και τ αρώματα, τα χρώματα , το παρελθόν !! Έχεις σκεφτεί να γράψεις ένα βιβλίο δικό σου-αφιέρωμα στη Σάμο που τόσο αγαπάς , με ιστορίες σαν αυτή και τις προηγούμενες που είχες γράψει (τις θυμαμαι)??
    Ίσως με μερικές ωραίες φωτο σου μέσα ?
    Νομίζω το χεις και θ αρέσει!!
    Χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καταπληκτικό... Να σαι καλά Γιώργο, μας ταξίδεψες πάλι σε χρόνια όμορφα.
    Μακάρι όπως είπαν κι άλλοι να μάζευες όλες αυτές τις ιστορίες-ζωγραφιές σε ένα βιβλίο (φτάνει να παρέλειπες το "εφιαλτικό" 16-0 επί των Σκουραιίκων...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετικό! Και το πρώτο μέρος που αναφέρεσαι στις αναμνήσεις σου και το δεύτερο με την ιστορία του τόπου, πραγματικά εξαιρετικό!
    Θα πρότεινα να το ανεβάσεις και στα Κουμέικα: αυτή η ανάρτηση, πρέπει να ειναι και εκεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ότι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο 1 1/2 χρόνο που και εγώ έχω ξεκινήσει να ασχολούμαι και να παρακολουθώ ιστολόγια.
    Αυτή η "ανάρτηση" τα έχει όλα!!!!
    Λογοτεχνικό κείμενο, ιστορία, λαογραφία,αρχιτεκτονική,ενημέρωση και προσωπικά βιώματα με έντονη συναισθηματική φόρτιση!!!!!
    Φίλε Γιώργο, συγχαρτήρια και γι'αυτή αλλά και για όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις.
    Εύχομαι να έχεις πάντα αστείρευτη δύναμη και κουράγιο ώστε να μας ταξιδεύεις σε εκείνα τα όμορφα χρόνια.!!!!
    Νίκος Κ. Τραγάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΑYTH EINAI AΝΑΡΤΗΣΗ!!!!!
    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!

    "Από την άκρη του χάλκινου σωλήνα έτρεχε πηχτό, ζεστό κιτρινωπό το φρέσκο λάδι. Έβαλε από κάτω τις φρυγανισμένες φέτες και τις έβρεξε καλά. Έπιασε στα ακροδάχτυλα και μια πρέζα αλάτι απ το σακούλι και το έριξε από πάνω."

    Αχχχ... θα βάλω και ρίγανη
    :-)

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αφεντικό είπε
    "Ο Γιώργης γύρισε μπρούμυτα στα καπούλια του ζώου κι άφησε το κορμάκι του να πέσει μαλακά στο έδαφος".
    Ανατρίχιασα !!!Μόνο οποιος εχει καβαλικέψει ζωντανό στα παιδικάτα του,μόνο αυτός που σκύψει με τόση
    αγάπη αλλά κι από τόση ανάγκη πάνω στη γή,μπορεί να καταλάβει το ειδος
    της λογοτεχνίας που μας προτείνετε
    κύριε Βαρβάκη!!!
    Εξόχως συναισθηματικό ,αλλά και
    παράλληλα άριστα εμπεριστατωμένο
    το πόνημα σας.
    Πέραν τούτου,εκτός ημών των ολίγων,οι συγχωριανοί και
    οι συμπατριώτες σας,οσοι βεβαίως
    δαπανήσουν τον ελάχιστο χρόνο που
    απαιτεί η ανάγνωση του, θα πρέπει
    να σας οφείλουν μεγάλη ευγνωμοσύνη
    για τον τρόπο που προβάλλετε τη
    διαδρομή του χωριού σας μέσα στο χρόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με συγκίνησες γείτονα !!!
    Ονειρική αναδρομή στα μονοπάτια
    των παιδικών μου αναμνήσεων ...
    Εκεί με τα ζώα ν' αγκομαχούν φορτωμένα τα τσουβάλια με το μαξούλι ...
    Η μυρωδιές απ' τα τρίχινα γιαγκιά στην πρέσσα ...
    Η καπνιά απ' τα καζάνια και τ' αρώματα απ' την τραγανιστή καπύρα - τη φέτα με το εφτάζυμο καρβέλι ...
    Αλήθεια πως την προτιμούσες την καπύρα ;;;
    Οι μεγάλοι με ζεστό φρέσκο λάδι με αλάτι και ρίγανη ...
    Σ' εμάς τα παιδιά αντί γι' αλάτι έπεφτε ζάχαρη !!!
    Αν και μερικές φορές προτιμούσα φρέσκο μπελτέ ...
    Στο Μαραθόκαμπο δεν είχαμε Αμφίλυσσο ...
    Γι' αυτό σκέφτομαι με πόνο τα μουλάρια με τις παρωπίδες να γυρνάνε αγκομαχώντας τις μυλόπετρες, περιμένοντας να σώσει η βάρδια τους, ενώ μερικοί αγωγιάτες τα βουκέντριζαν στα οπίσθια ...
    Τι μου θύμισες τώρα φίλε μου !!!
    Πισωκάπουλα εεεε ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Benikos placeΕυχαριστώ πολύ Νικόλα!!!! Καλή σου μέρα & καλό Σ/Κ :)
    Φιλιά στο σπίτι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Μηθυμναίος

    Ευχαριστώ πολύ Στράτο!! Πραγματικά μνημεία τέχνης τα ανακαινισμένα λιοτρίβια της Λέσβου!!
    Να είσαι καλά
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @αθηνά

    Αθηνούλα καλημέρα!! Σ' ευχαριστώ πολύ για τον τρόπο που προσεγγίζεις όλες μου τις αναρτήσεις!! Χαίρομαι που σου αρέσει ο αφηγηματικός τρόπος που προσπαθώ να γράφω τις ιστορίες μου. Είναι πολύ δύσκολο κι έχει πολλές απαιτήσεις αυτό που προτείνεις!! Με συγκινείς που θυμάσαι και τις παλιότερες απόπειρες!! Εδώ στο blog, είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Πες πες όμως μπορεί και να το «καβαλήσω» και να αποτολμήσω καμιά κουτουράδα. Αργότερα πολύ αργότερα ίσως, να είμαστε πρώτα καλά. Ο ελεύθερος χρόνος τώρα είναι λιγοστός και οι "υποψήφιοι μνηστήρες" που προσπαθούν να τον κερδίσουν πολλοί :)) Φωτό πάντως τα έχει σίγουρα :))))
    Να είσαι καλά
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @KIRIAKOU THANASSIS

    Έννοια σου Θανάση και δε θα τη γλυτώσεις :)))
    Υπάρχουν ντοκουμέντα σε φωτογραφικό υλικό από τον "εφιαλτικό" αγώνα!!!!!!!!! Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε
    Να είστε όλοι καλά
    Φιλιά στην οικογένεια
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Νέλλυ

    Καλώς το κορίτσι!!!! Καλωσορίσατε στα μέρη μας!! Δε λέω καλό είναι το χωριό, αλλά και η θάλασσα του Μπάλου δεν απέχει πολύ και είναι πανέμορφη κι αυτή :)
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε συνολικά το πόνημα, γιατί ένα άγχος να μη μου προκύψει μόνο εμπορικό το 2ο μέρος, το είχα…
    Το αίτημά σου γίνεται αποδεκτό μετ’ επαίνων!!!!!!!!
    Σύντομα ΚΑΙ στα Κουμέικα λοιπόν :)
    Φιλιά πολλά
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @N.K.TRAGARIS
    Έλα βρε Νικόλα!!! Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός και η αγάπη σου για τον τόπο μας, σε κάνει να υπερβάλεις λιγάκι μου φαίνεται :) Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Σ' ευχαριστώ πολύ και για την πρωτοβουλία σου να ανεβάσεις την ανάρτηση και στο δικό σου μπλογκ!!! Όπως σου είπα και στο σχόλιό μου στα Σκουρέικα, η ανάρτηση αυτή ανέβηκε με κρυφό πόθο από μέρους μου, να «πιάσει» ανθρώπους σαν κι εσάς. Χαίρομαι πολύ που το κατάφερε!!!!
    Να είσαι καλά
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

    Ευχαριστώ πολύ Γλαρένια μου!!! Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε η περιγραφή της στιγμής....
    Και ρίγανη από το Μπάλο μάλιστα ;)
    Φιλιά πολλά
    Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ανώνυμος
    Αφεντικό, υπερβάλετε συνειδητά και το γνωρίζετε υποθέτω !! Της ψυχής μου τα μονοπάτια γυρεύω να βρω μέσα από σκόρπιες μνήμες και περιστατικά!! Κι εσύ άλλωστε αυτό δεν κάνεις;; Αν αυτό αγγίξει και κανέναν άλλο όπως εδώ, μεγάλη χαρά θα πάρω!! Σωστά τοποθετείς το ρήμα «προτείνω» αλλά όχι ότι θεωρώ τις παθιασμένες μου αναμνήσεις λογοτεχνία. Όντως μου αρέσει να διαβάζω τέτοια βιβλία και ενθουσιάζομαι κι εγώ με τις περιγραφές αυτού του τύπου.
    Σ’ ευχαριστώ πολύ για την παρέα όλο αυτόν τον καιρό κι ελπίζω έτσι να πάει όσο το μπορέσουμε.
    Να είστε όλοι καλά
    Φιλιά
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Side21

    Εσύ γείτονα θυμάσαι ακόμα μεγαλύτερες λεπτομέρειες!! Θα «φταίει» η διαφορά ηλικίας μας φαίνεται …:)))
    Την επόμενη φορά που θα επιχειρήσω κάτι ανάλογο, θα σε προϊδεάσω πρώτα, μήπως και μου "δώσεις" καμιά λέξη που δεν έχω κρατήσει
    Με λάδι αλάτι και ρίγανη η καπύρα μου μερικές φορές και με μπελτέ της γιαγιάς μου!! Όχι ζάχαρη..!!
    Σ’ ευχαριστώ που κάθισες και ασχολήθηκες τόσο πολύ με το «παραμύθι» μου
    Να είσαι καλά
    Ναι πισωκάπουλα..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Ανώνυμος
    Αφεντικό, υπερβάλετε συνειδητά και το γνωρίζετε υποθέτω !! Της ψυχής μου τα μονοπάτια γυρεύω να βρω μέσα από σκόρπιες μνήμες και περιστατικά!! Κι εσύ άλλωστε αυτό δεν κάνεις;; Αν αυτό αγγίξει και κανέναν άλλο όπως εδώ, μεγάλη χαρά θα πάρω!! Σωστά τοποθετείς το ρήμα «προτείνω» αλλά όχι ότι θεωρώ τις παθιασμένες μου αναμνήσεις λογοτεχνία. Όντως μου αρέσει να διαβάζω τέτοια βιβλία και ενθουσιάζομαι κι εγώ με τις περιγραφές αυτού του τύπου.
    Σ’ ευχαριστώ πολύ για την παρέα όλο αυτόν τον καιρό κι ελπίζω έτσι να πάει όσο το μπορέσουμε.
    Να είστε όλοι καλά
    Φιλιά
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @N.K.TRAGARIS
    Έλα βρε Νικόλα!!! Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός και η αγάπη σου για τον τόπο μας, σε κάνει να υπερβάλεις λιγάκι μου φαίνεται :) Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Σ' ευχαριστώ πολύ και για την πρωτοβουλία σου να ανεβάσεις την ανάρτηση και στο δικό σου μπλογκ!!! Όπως σου είπα και στο σχόλιό μου στα Σκουρέικα, η ανάρτηση αυτή ανέβηκε με κρυφό πόθο από μέρους μου, να «πιάσει» ανθρώπους σαν κι εσάς. Χαίρομαι πολύ που το κατάφερε!!!!
    Να είσαι καλά
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @KIRIAKOU THANASSIS

    Έννοια σου Θανάση και δε θα τη γλυτώσεις :)))
    Υπάρχουν ντοκουμέντα σε φωτογραφικό υλικό από τον "εφιαλτικό" αγώνα!!!!!!!!! Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε
    Να είστε όλοι καλά
    Φιλιά στην οικογένεια
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Benikos placeΕυχαριστώ πολύ Νικόλα!!!! Καλή σου μέρα & καλό Σ/Κ :)
    Φιλιά στο σπίτι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ότι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο 1 1/2 χρόνο που και εγώ έχω ξεκινήσει να ασχολούμαι και να παρακολουθώ ιστολόγια.
    Αυτή η "ανάρτηση" τα έχει όλα!!!!
    Λογοτεχνικό κείμενο, ιστορία, λαογραφία,αρχιτεκτονική,ενημέρωση και προσωπικά βιώματα με έντονη συναισθηματική φόρτιση!!!!!
    Φίλε Γιώργο, συγχαρτήρια και γι'αυτή αλλά και για όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις.
    Εύχομαι να έχεις πάντα αστείρευτη δύναμη και κουράγιο ώστε να μας ταξιδεύεις σε εκείνα τα όμορφα χρόνια.!!!!
    Νίκος Κ. Τραγάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καταπληκτικό... Να σαι καλά Γιώργο, μας ταξίδεψες πάλι σε χρόνια όμορφα.
    Μακάρι όπως είπαν κι άλλοι να μάζευες όλες αυτές τις ιστορίες-ζωγραφιές σε ένα βιβλίο (φτάνει να παρέλειπες το "εφιαλτικό" 16-0 επί των Σκουραιίκων...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η Σάμος σ ακολουθεί όπου και να σαι , τα εικόνες από το νησί αναδύονται εντονότατα μέσα από την σελίδα σου, όπως και τ αρώματα, τα χρώματα , το παρελθόν !! Έχεις σκεφτεί να γράψεις ένα βιβλίο δικό σου-αφιέρωμα στη Σάμο που τόσο αγαπάς , με ιστορίες σαν αυτή και τις προηγούμενες που είχες γράψει (τις θυμαμαι)??
    Ίσως με μερικές ωραίες φωτο σου μέσα ?
    Νομίζω το χεις και θ αρέσει!!
    Χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Συμφωνώ απόλυτα με τον Benikos place αληθινό αριστούργημα και όχι μόνο αλλά μου θύμησες και τα παιδικά μου χρόνια με τις «καπηράδες», φέτες ψωμί στη θράκα, να τις βουτάμε στο ολόφρεσκο λαδάκι… τι γεύση, μακρινέ μου ξάδερφε… δε λέγεται…

    Έχουμε και στη Λέσβο ανακαινισμένα ελαιοτριβεία, πραγματικά στολίδια, όπως της Αγίας Παρασκευής
    και το πασίγνωστο του Βρανάστη Γέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Όμορφη και ζωντανή αφήγηση γεμάτη μνήμες κι αρώματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχική σελίδα