Είναι φορές που το θέαμα σε συγκλονίζει!!
Είναι φορές που δακρύζεις λες κι αυτό που βλέπεις είναι η δική σου παλιά ζωή!!
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.
Μιχάλης Γκανάς
Αυτό ισχύει σε όλη του την έκταση για όσα διαδραματίζονται στο βίντεο που ακολουθεί!!
Εδώ κυριαρχεί η συναρπαστική παρουσία της κυρά-Θοδώρας, 96 χρονών από το χωριό Μάλκατζι της Μ. Ασίας, που θυμάται την Προκυμαία της Σμύρνης και τους μανέδες και ... ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ, μόνη ή με παρέα!
Πρόκειται για τη σπουδαία καταγραφή, μιας προσφυγικής ιστορίας γλυκών μελωδιών σε 3 πράξεις, που έφερε εις πέρας ο Αριστογείτων Β. Κώτσας και ανακάλυψα τυχαία μέσω κοινών φίλων στο fb.
Όταν τελειώνει το βίντεο, εμφανίζεται ένα κουμπάκι που γράφει "Play again"!!
Πες τε μου αλήθεια, πόσες φορές το πατήσατε ξανά...!!
Αφιερωμένο από μένα στο φίλο μου το Σιδερή και το Γέροντα!
Θα ήταν παράληψη να μη σταθώ στις συγκλονιστικές ερμηνείες του Γιάννη Νιάρχου, στους μανέδες και τα Μικρασιάτικα τραγούδια.
Στο ηχητικό που ακολουθεί, ο Γιάννης Νιάρχος παίζει (κιθάρα) και τραγουδά με τον πρόωρα και αναπάντεχα εκλιπόντα Έκτορα Κοσμά (βιολί) στο "Εφήμερον" στα Εξάρχεια, το τραγούδι "Κάθε βράδυ τριγυρίζω" σε μια ιδιαίτερη εκτέλεση αλλά Django Reinhardt!
Αν δεν είναι τούτο εδώ συγκλονιστικό, τι άλλο μπορεί να είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ με συγκίνησε, ξάδερφε.
Σ' ευχαριστώ... το θεωρώ δώρο και το κρατάω.
Τελικά ξέρω και "επιλέγω" τους "συγγενείς" μου Στράτο!!!
ΔιαγραφήΜια βαθιά ικανοποίηση γέμισε την ψυχή μου μόλις είδα την ανταπόκρισή σου!!
Να είσαι πάντα καλά
Εγώ σ' ευχαριστώ και σου το χαρίζω με όλη μου την καρδιά.
Θα τα πούμε σύντομα για κάτι που έχω κατά νου :)
Αχ αυτές οι "μνήμες" οι ανεξίτηλες, που συντηρούνται κι αντιστέκονται εκδικητικά κόντρα στη φθορά του χρόνου !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μουσική παράδοση, τα έθιμα, ο άσβηστος πόνος του ξεριζωμού, αμπολιάζονται θαρρείς στα γονίδιά μας, μαζί με τις ιστορίες των παλιών, σε μας τους απογόνους των Μικρασιατών.
Κι ο φίλος και συγχωριανός μου (Γεροντιανός) ο Άρης Κότσας έχει συνεισφέρει αρκετά με το πάθος του για την συλλογή και καταγραφή με ζωντανές καταγραφές ψηγμάτων του πολιτισμού της Μικρασίας.
Αρκετά μας παρουσίασε στο 2ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο στο Νέο Γέροντα Καβάλας ... Και συνεχίζει ακάθεκτος !!!
Ο πατέρας της γερόντισσας ήταν αδελφικός φίλος του παππού μου του Σιδερή, τραγουδάγανε αμανέδες στη σκιά των κιόνων του ναού του Απόλλωνα 100 χρόνια πριν απο σήμερα ...
Σ' ευχαριστώ γείτονα για το κέρασμα !!!
Υ.Γ.
Περιτό να σου πω ότι το είδα 5 φορές ...
Δεν άντεξα παραπάνω ... στέγνωσα !!!
Το link με το βίντεο από το youtube που μου άφησες στα σχόλια,δεν εμφανίστηκε, αλλά το βρήκα στο EMAIL και το αφήνω εδώ!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!!!!!
Μόλις είδα και άκουσα να μιλάνε για το Γέροντα, κατάλαβα πως είχα να κάνω με φίλους, γνωστούς και συγγενείς σου γείτονα!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που έπιασε τόπο η ανάρτηση στην καρδιά σου..
Κι εμένα οι δικοί μου (οι Βαρβάκηδες) από την Καππαδοκία πέρασαν στη Χίο και συνέχισαν ...
Να είσαι καλά Σιδερή
Καλό βράδυ φίλε μου
Γιώργο, αν δεν έχεις πάει Καππαδοκία να το τολμήσεις ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν μερικά χρόνια διέσχισα με το αμάξι μου το δρόμο του μεταξιού ως την Καισάρια και γύρισα μέσω Άγκυρας στη Σμύρνη !!!
Μια ονειρεμένη εμπειρία - κάποια φορά πρέπει ν' αποφασίσω να ποστάρω στο μπλοκ τις εμπειρίες με ιστορικό υλικό και φωτογραφίες μου από τα ταξίδια μου στην Ανατολία ...
Κι είναι αρκετά (πάνω από 20) !!!
ευχαριστώ για τα καλά σχόλια όλων σας και του Σιδερη ιδιαίτερα... Το πάθος ... εκεί ... Παραμένει ... Στις ρίζες ... Όποιες κι αν ειναι αυτές !!! ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ ΚΩΤΣΑΣ :-) ariskotsas@gmail.com
ΑπάντησηΔιαγραφή