Ξύλινες Μεταμορφώσεις Κουμαιΐκων - Koumeika Woodturning

Πάντα με γοήτευε η Τέχνη των ανθρώπων. Όλων αυτών που έχοντας στα χέρια τους ένα μουσαμά, δυο κόλλες χαρτί, ένα κομμάτι ξύλο, μια πέτρα, μπορούσαν να αποτυπώσουν πάνω του, τους δρόμους της φαντασίας τους και να του δώσουν μορφή, έκφραση, συναίσθημα.

Ξαφνιάστηκα ευχάριστα λοιπόν, όταν πριν από μερικούς μήνες "συνάντησα" απρόσμενα μέσα από τις σελίδες των κοινωνικών δικτύων, τα αποτελέσματα της καλλιτεχνικής δουλειάς του φίλου μου και συγχωριανού Σταμάτη Φλωρούς, που με εξέπληξε!

-Θα ήμουν 16 με 17 χρονών όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τόρνο… Τρελάθηκα!!! Έρωτας με την πρώτη ματιά!! Ήξερα τι ήθελα να κάνω από εκείνη τη στιγμή στη ζωή μου. Μου μπήκε το μικρόβιο και δε βγήκε ποτέ από μέσα μου!

-Στην αρχή, επειδή δε μπορούσα να αποκτήσω δικό μου μηχάνιμα λόγω του μεγάλου κόστους, έφτιαξα μόνος μου έναν ξύλινο. Πήρα και μια λίμα κι η περιπέτεια ξεκίνησε.

-Παράλληλα, άρχισα να ψάχνω και να μελετάω όποιο σχετικό άρθρο σε εφημερίδες και περιοδικά έβρισκα. Internet και facebook φυσικά δεν υπήρχαν τότε και οι γνώσεις λιγοστές.

-Κάποια στιγμή κατάφερα και αγόρασα ένα κανονικό τόρνο μεταχειρισμένο και το «παιχνίδι» άρχισε να παίρνει πιο σοβαρή μορφή. Έβαλα τον ξύλινο σε μιαν άκρη (ακόμα τον έχω) και παρέα πάντα με τη λίμα μου άρχισα να δίνω την όψη που είχα πλάσει με τη φαντασία μου σε κάθε κομμάτι ξύλο που έπεφτε στα χέρια μου. 

-Η έλλειψη σπουδής και εμπειρίας είχε βέβαια και το τίμημά της : 3 δόντια έφυγαν από το στόμα μου από ένα σπασμένο κομμάτι ξύλο που με χτύπησε με δύναμη στο πρόσωπο.

-Αυτό δε με έκανε να τα παρατήσω, μπορώ να πω με πείσμωσε ακόμα πιο πολύ!!!

-Η πρόσβαση αργότερα στο διαδίκτυο και η τεράστια παροχή γνώσης και ερεθισμάτων μου έδωσαν μεγαλύτερη έμπνευση και μου άνοιξαν νέους δρόμους. Είναι δύσκολη η τεχνική και απαιτεί «καλό χέρι» μεράκι και φαντασία! 

Πειραματίστηκα πολύ, αυτοδίδακτος όντας, «έκλεβα» τεχνικές και τεχνοτροπίες.

Για να φτιάξεις κάτι όμορφο, πρέπει πρώτα να το "δεις" με τα μάτια της ψυχής σου.

-Κάθε τι που φτιάχνω είναι στην ουσία μοναδικό, με την έννοια πως είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει άλλο πανομοιότυπο λόγω της ιδιομορφίας του κάθε ξύλου και του χεριού που είναι καθοριστικός παράγοντας!

~*~

Τον θυμάμαι, αμούστακο γελαστό πιτσιρικά, να στηρίζει το μολυβάκι στο αυτί και να βουτάει μέσα στο πριονίδι και το ροκανίδι, την κορδέλα, τις σβούρες, τα τρυπάνια, τις βίδες, τις πρόκες, τα νταβίδια, τους πάγκους, τα σκαρπέλα, τις πλάνες, τις ράσπες, τους διαβήτες, τα πριόνια, τις γωνιές, τους σφιχτήρες, τις σβούρες, τα ροκάνια κι ένα σωρό ακόμη απίστευτα εργαλεία του ξυλουργείου, κάτω από το σύνορο του κήπου της αυλής του σπιτιού μου, παλεύοντας να μάθει την τέχνη του ξυλουργού από τους παλιούς μαστόρους.

Και τα κατάφερε περίφημα στα χρόνια που πέρασαν κι έγινε κι ο ίδιος σπουδαίος μάστορας!

-Τραβάκες, κουφώματα και ντουλάπια είναι η τέχνη μου. Αυτή στηρίζει και τρέφει εμένα και την οικογένειά μου, αλλά ο τόρνος είναι η μεγάλη μου αγάπη! Μπορεί να τελειώσω νωρίς το απόγευμα τη δουλειά μου και να καθίσω μετά μέχρι αργά τη νύχτα, να παλεύω με την τρέλα μου.

Μια τρέλα δημιουργική που σύστησε στον κόσμο τις Ξύλινες Μεταμορφώσεις Κουμαιΐκων - Koumeika Woodturning και κατάφερε να βγάλει τη δουλειά του  πέρα από τα όρια του χωριού και του νησιού και να την πάει μέχρι τη μεγάλη ήπειρο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. 

Και το ταξίδι συνεχίζεται!!!

~*~

• Οι υπέροχες φωτογραφίες των δημιουργικών στιγμών στο εργαστήριο του Σταμάτη, ανήκουν στον καλό μας φίλο και συγχωριανό επίσης, Βαγγέλη Αντωνίου και οι περισσότερες είναι σκηνές από ένα φιλμάκι που τράβηξε με το κινητό του!!

• Οι φωτογραφίες των ξύλινων έργων του, προέρχονται από τη σελίδα του Σταμάτη στο facebook, όπου μπορείτε να δείτε το σύνολο της δουλειάς του και να ρωτήσετε για ότι σας ενδιαφέρει!!
• Κάτι σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν οι αναγνώστες που πιθανόν ενδιαφερθούν, είναι οτι τα χειροποιήματα του Σταμάτη είναι χρηστικά, και μάλιστα με οικολογικά πιστοποιημένα υλικά εμποτισμού, απολύτως κατάλληλα για τρόφιμα. (Τώνια Κώτη)