Η ΩΡΑΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Στο πάνω δωμάτιο του μικρού διώροφου, η θέα απίστευτη. Ψηλά στο βουνό να κρέμονται οι Σπαθαραίοι. Η Σαμιοπούλα στο βάθος και πιο πέρα η Λέρος η Πάτμος και τα μικρονήσια. Το κύμα που σκάει στα βράχια στα «Δριτσαρέϊκα». Η μυρωδιά από το κυριακάτικο ψητό σε ξελιγώνει. Πώς να συγκεντρωθείς στο βιβλίο της Ιστορίας; Κι αυτή η φωνή στο ράδιο ποια είναι; Δε μοιάζει με τις άλλες που έχεις ακούσει.
Μέσα της 10ετίας του 70. «Η ωραία Ανδριάνα» στο παγκάκι της τραγουδάει με μαντολίνο το μεράκι της.
Είχε προηγηθεί ο Τσιτσάνης. Ο Χατζιδάκις ήρθε αργότερα. Κι εκείνο το κορίτσι με το αγορίστικο πρόσωπο.
[7 τραγούδια θα σου πω, Ο Μάγκας, Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί, Στην πύλη τ’ Αδριανού, Το μαντολίνο, Μην τον ρωτάς τον ουρανό, Ο μήνας έχει 13, Κάνε το δάκρυ σου χαρά, Έλα πάρε μου τη λύπη…]
Οι παραστάσεις από το παράθυρο και η θέα της Σαμιοπούλας είχαν μείνει πίσω. Η μετακόμιση στην πρωτεύουσα «επιβεβλημένη» ανάγκη.
Αρχές Καλοκαιριού στην Αθήνα. Η «μικρή» Αλεξάνδρα είχε γενέθλια. Στο ταβερνάκι απέναντι από το γήπεδο, μαζεμένη όλη η παρέα για τα κεράσματα. Μια θέση κρατημένη για την αγαπημένη της θεία. Δεν την έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα.
Έρχεται μετά από λίγο.. «Η θεία μου η Αλεξάνδρα» κάνει τις συστάσεις η «μικρή» Αλεξάνδρα. Πλησιάζει κι η καρδιά μου πάει να σπάσει Προσπαθώ να είμαι άνετος μα η καρδούλα μου το ξέρει.
Μετά τα πρώτα ποτηράκια, «δε λέμε και κανένα τραγουδάκι;» Θράσος ο δικό σου!! Προσπαθώ να παίξω δυο ακόρντα που είχα μάθει πρόσφατα για να τραγουδήσει εκείνη. Τρέμει το πόδι, τρέμει το χέρι.. La minore «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Έχω μείνει εκεί να την κοιτώ να τραγουδάει δίπλα μου.
Ύστερα χάνεται απ το προσκήνιο. Γιατί; «Τι τα θέλεις τώρα όλα αυτά», αναρωτιέται αρκετά χρόνια αργότερα στο ΒΗΜΑ. Χωρίς να είναι απόμακρη, απεναντίας μάλιστα, θεωρεί ότι δεν υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος για να μιλήσει. «Τι τον ενδιαφέρει τον κόσμο τι έχω κάνει, γιατί σταμάτησα να εμφανίζομαι σε κέντρα, γιατί έχω σταματήσει να ηχογραφώ άλμπουμ. Καλά είμαι εδώ που βρίσκομαι» σημειώνει. Πιθανόν να μην έχει άδικο.
Από την άλλη πλευρά όμως έχει στη δεκατριάχρονη «επίσημη» παρουσία της στη μουσική συνεργασίες με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Γιάννη Παπαϊωάννου. «Λίγα και καλά», σημειώνει η Αλεξάνδρα σε κάποιο σημείο της συζήτησης. Τις ζητάμε να μας περιγράψει τη συνεργασία της με τον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη. «Δεν μπορώ να τους περιγράφω, εγώ τους τραγουδάω» ανταπαντά. «Μου αρέσει πολύ η μουσική και το τραγούδι αλλά όχι η νύχτα. Δεν είναι φυσιολογικό να κοιμάσαι το πρωί και να ξυπνάς το βράδυ. Δεν το μπορώ αυτό. Εγώ θέλω κάθε πρωί να ξυπνώ και να βλέπω από το παράθυρό μου τη χαραυγή. Αυτό θεωρώ φυσιολογική ζωή. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ ότι η νύχτα μου έδωσε χρήματα. Μου αρέσει όμως να κάνω στη ζωή μου ό,τι αγαπώ και ό,τι πιστεύω».
Η Αλεξάνδρα άρχισε την πορεία της στον καλλιτεχνικό χώρο ως ηθοποιός στο πλευρό του Μάνου Κατράκη στο Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο σε ηλικία 15 ετών. Εγκαταλείπει όμως το θέατρο και πέφτει στην αγκαλιά του τραγουδιού «για βιοποριστικούς λόγους», όπως επισημαίνει η ίδια. Το 1973 κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Τα ωραία του Τσιτσάνη». «Μουσική σημαίνει συνεχής έρευνα» τονίζει η Αλεξάνδρα και συνεχίζει: «Δεν υπάρχει τέλος στη μουσική. Η μουσική είναι η επιστήμη των επιστημών». «Μαμούνι» χαρακτηρίζει η ίδια τον εαυτό της «έμπλεξα με τον ταμπουρά μέσα από την επαφή μου με τους ρεμπέτες. Και από τότε συνεχίζω να ψάχνω και να ψάχνομαι με το συγκεκριμένο όργανο. Θα παίξω όμως ό,τι γουστάρω και αγαπάω». Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Μάνος Χατζιδάκις της είχε ζητήσει να ηχογραφήσει ένα δίσκο όπου θα παίζει η ίδια ταμπουρά και θα τραγουδά. Αρνήθηκε. «Δεν τόλμησα να το κάνω επειδή δεν ήμουν έτοιμη» λέει. «Δεν μπορώ να αντιμετωπίζω ό,τι κάνω ανεύθυνα. Άλλωστε χωρίς ευγένεια και καλλιέργεια δεν υπάρχει ζωή».
Οι πρώτοι δίσκοι έχουν επανακυκλοφορήσει σε CD από τη ΛΥΡΑ.