ΑΝΔΡΩΝ ΑΦΑΝΩΝ...ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ!

Ένας τάφος χωρίς όνομα είναι τύχη φρικτή, ακόμη και στον πιο σκληρό πόλεμο. Αλλά μήπως είναι ειρηνικοί οι καιροί μας; Τον ακήρυκτο πόλεμο που εξελίσσεται γύρω, τον αντιλαμβάνονται μόνο οι οξυδερκείς που χτενίζουν τα ψιλά των εφημερίδων και τα περιθώρια των παραμεθόριων νεκροταφείων.

Κακώς διόρθωσε την επιγραφή ο άγνωστος δημοτικός υπάλληλος. Ένας αφανής κείται εδώ, που ονειρευόταν να ξεφύγει από το μακρινό Αφγανιστάν, τη χώρα του αφανισμού. Ο «Αφγανός Νο 3» πούλησε ότι είχε και δεν είχε, περπάτησε επί εκατοντάδες χιλιόμετρα, πλήρωσε χιλιάδες δολάρια σε απατεώνες που του υπόσχονταν τη Γη της Επαγγελίας, ταξίδεψε στριμωγμένος μαζί με δεκάδες άλλους μέσα σε μια νταλίκα και ένα βράδυ, παραζαλισμένος πάτησε τη Μικρασιατική ακτή. Του έδειξαν τα φώτα της Λέσβου, απέναντι, και ίσως του είπαν, «Να η Ιταλία». Μήπως ήξερε που βρισκόταν; Δυστυχώς, κάπου εκεί εξαντλήθηκαν και τα τελευταία ψήγματα τύχης, που τον είχε φέρει τόσο μακριά από το σπίτι του. Δε θα μάθουμε ποτέ πώς πνίγηκε. Τον εγκατέλειψαν οι δουλέμποροι στα ανοιχτά; Έπεσε στη θάλασσα φοβούμενος τη σύλληψη από το Λιμενικό;

Όσοι τα καταφέρνουν να περάσουν το μπουγάζι με τα επικίνδυνα ρεύματα, παραμένουν με το όνειρο, καθώς τότε μόνο ανακαλύπτουν ότι έφτασαν σε νησί. Όσοι συλλαμβάνονται, δηλ. η συντριπτική πλειονότητα, κρατούνται για λίγο και, όταν αφεθούν ελεύθεροι, περιφέρονται στη Μυτιλήνη, προσπαθώντας να φθάσουν στην Αθήνα. Κι από κει στην Πάτρα, τον τελευταίο σταθμό για τη Γη της Επαγγελίας, που όσο την πλησιάζουν τόσο απομακρύνεται. Και παράλληλα ζουν με ότι βρουν, κυνηγημένοι από την προκατάληψη, τη γραφειοκρατία, την κρατική βία, την άγνοια της γλώσσας και φυσικά, το ρατσισμό.

Η Ευρώπη-φρούριο μάταια προσπαθεί να κρατήσει τους μετανάστες απ’ έξω. Σε όλη τη Μεσόγειο, με επίκεντρο τη μπερλουσκονική Ιταλία, δίνεται μια μάχη να μείνουν κλειστά τα σύνορα. Εν ανάγκη, επιχορηγώντας πλουσιοπάροχα και τις όμορες χώρες, προκειμένου να κρατήσουν αυτές τους μετανάστες. Αντίθετα από τα κεφάλαια, που είναι πάντα καλόδεχτα, οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα στην επιβίωση, σύμφωνα με την Ε.Ε. κι όμως, δεν πάει ούτε μισός αιώνας που μετανάστες ανοικοδόμησαν και ξανάστησαν στα πόδια της αυτήν τη ρημαγμένη από τον πόλεμο ήπειρο.

Οι φωτογραφίες είναι του κ. Μπάμπη Στυλιανίδη, φωτογράφου από τη Μυτιλήνη, το κείμενο του Αρίστου Γιαννόπουλου από το «Ε» της Κ.Ε (8/6/2008) και τα Σχόλια δικά σας!!

7 σχόλια

  1. Καλη σου μερα. Καποτε διωχτηκαν και οι παπουδες μας και φαινεται οτι το ξεχναμε. Ετσι που πανε τα πραγματα μπορει και τα παιδια μας να περιπλανηθουν. Οταν διαβαζουμε τις περιπετειες των παπουδων μας σε βιβλια ιστορικης λογοτεχνιας που ειναι και μοδα, φουσκωνουμε απο περηφανια, οργιζομαστε και λεμε οτι ξερουμε την ιστορια μας, Και κλεινουμε το βιβλιο και στην πραξη γινομαστε ανθρωπακια. Εχουν αλλαξει τοσο τα πραγματα που δε μπορουμε να βρουμε μια ισορροπια αναμεσα στην ανθρωπια μας και στον σωβινισμο μας.


    Ασχετο, μολις ειδα τις συνταγες σου και εχω ενθουσιαστει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια κατάσταση Γιώργη που εδώ στο νησί ζούμε σε καθημερινή βάση διαπιστώνοντας αργούς θανάτους,όπως λέει ο ποιητής, αλλά και άμεσους, για τους οποίους αρκούμαστε σε ένα κούνημα του κεφαλιού. Οι αιτίες ίδιες εδώ και χρόνια και το μέλλον αόρατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος12 Ιουνίου, 2008

    Θυμήθηκα πριν δύο χρόνια, μια φωτογραφία από το κινητό ενός φίλου φαντάρου, με χτυπημένους μέχρι θανάτου δύο λαθρομετανάστες στον Εβρο. Σκεφτόμουν την δυστυχία που φωτογραφίζουμε τόσο απλά κι αυτονόητα με όλους τους τρόπους στην ζωή μας με αυτό το ποστ.

    Σε ευχαριστώ, έστω και γι αυτό το λίγο της στιγμής που συνειδητοποιώ.

    Καλημέρα Γιώργο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @δεσποιναριον
    21ος αιών: Μνήμη ασθενής - έλλειμμα ψυχής!

    Χάρηκα με τον ενθουσιασμό που σου προέκυψε!!!!!

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @gskapetis
    Το ξέρω Γιώργη. Το νησί μας άλλωστε "προτιμάει" το 1/3 των μεταναστών από την Ασία, για την είσοδό του στον "παράδεισο" της Ε.Ε.
    Το μέλλον έχει χρώμα και μάλλον είναι μαύρο!
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @freedula
    Ταυτίζομαι με τη συνειδητοποίηση του λίγου της στιγμής. Καθημερινά click ευκολίας με απενεργοποιημένο zoom και focus στην καταγραφή "ανθρωπίνων" πράξεων.
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. AΦ(Γ)ΑΝΟΣ Νο3.......
    Μαχαιριά στην ... ευαίσθητη, ... πολιτισμένη μας ψυχή το μαύρο λογοπαίγνιο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχική σελίδα