ΠΡΟΒΕΝΤΖΑ

«Άει σιχτίρ κωλοτσίγαρο». Η πίκρα από την τελευταία ρουφηξιά φαρμάκι. Η καύτρα του έκαψε τα δάχτυλα. Του δωσε μια ο Μιχάλης και το πέταξε στα βράχια προς τη θάλασσα.
Ήταν περασμένη η ώρα. Η κίνηση είχε από νωρίς αραιώσει. Χειμώνας καιρός. Το πουκάμισο
 είχε κολλήσει στο σώμα του, νοτισμένο από την πάχνη του δειλινού και της θάλασσας. Κοίταξε γύρω του.
Δεν είχε καλά καλά μεσημεριάσει όταν άρχισε να πίνει. Το καπηλειό του Ρούκουνα χωμένο στα στενά σοκάκια στο παλιό λιμάνι, ήταν ο μόνιμος και μοναδικός προορισμός του κάθε μέρα.
Σαν πέρναγε το νεροφαγωμένο κατώφλι, ένοιωθε το κεφάλι του να βουίζει. Τα μελίγγια του κόντευαν να σπάσουν. Αυτό μέχρι να κατεβάσει το πρώτο ποτήρι. Μετά ηρεμούσε. Καλμάριζε
 το κύμα μέσα του κι αφήνονταν στην ηδονή της παραζάλης.
Σπάνια θυμόταν τη συνέχεια. Πολλές φορές συνερχόταν από το λήθαργο και δεν ήξερε που βρισκόταν. 
Απόψε όμως ήταν αλλιώς! Σηκώθηκε να φύγει βιαστικά. Απόρησε ο ταβερνιάρης και οι άλλοι γύρω γύρω.
Είχε περάσει από καιρό στην ανέχεια. Έψαχνε τα πρωινά στην προκυμαία, στις τρύπες κάτω από τις δέστρες. Στα πεταμένα της ψαραγοράς. Πέρα στα βράχια και στα ριζά του μόλου, για τίποτα πεταλίδες και κανένα θαλασσόχορτο. Ότι έβρισκε το έβαζε στην τσέπη του.
«Βάζω τον  μεζέ, βάζεις το κρασί;» έλεγε κι έδειχνε την τσέπη του που φούσκωνε! Όλοι τον ήξεραν και χατίρι δεν του χάλαγαν ποτέ. Μερικά φασόλια άσπρα, καμιά ελιά, λίγο τυρί του σερβίριζε ο μικρός του μαγαζιού μαζί με το κρασί του. Όλα κερασμένα.
«Αμυγδαλάκι τσάκισα, και μέσα σε ζωγράφισα…». Όταν έπινε το έριχνε στο τραγούδι. . Έτσι τον είχε τσακίσει κι αυτόν η ζωή κι έβαψε τη ζωγραφιά μέσα του με μαύρο μελάνι. Σμίλεψε με τέχνη περισσή ο πόνος το πρόσωπό του. 
Ήταν κι εκείνος ο Σαρρής. Το μικρανήψι του Ρούκουνα. Άνθρωπο γι άνθρωπο δεν άφηνε ήσυχο στη θέση του. Ο θείος του είχε να λέει με την τρέλα που τον έδερνε.
Δεν πάει πολύς καιρός που τον έκανε κι αυτόν να τρέχει και να μη φτάνει.
Στ απόλαδα του τηγανιού απ τη συκωταριά έριξε κομμάτια φελλό και  τα  έφερε δυο βόλτες στη φωτιά.
«Έλα Μιχαλιό να δεις τι μεζεκλίκια σου έχω απόψε». Οι μυρωδιές τον είχαν πάρει απ έξω.   
Μόλις τον σερβίρισε ο μικρός, απόρησε. Κάρφωσε τον φελλό και προσπάθησε να τον κουμαντάρει με τα λίγα δόντια που του είχαν απομείνει.
«Κομματάκι σκληρό, αλλά νόστιμο» είπε μονάχα. Όλο το μαγαζί λύθηκε στα γέλια. Για καιρό ήταν πρώτο θέμα συζήτησης. 
«Σχκληρόν τι αλλά νόχτιμον» επαναλάμβανε αρχαϊστί ο Αχιλλέας, συνταξιούχος δάσκαλος απόφοιτος σχολαρχείου, στη γωνιά του.
Απόψε όμως ήταν αλλιώς! Η κάψα μέσα του δεν έλεγε να κοπάσει. 
Το κρασί δεν  τον έπιανε. 
Έδωσε μια και βγήκε στο δρόμο. Βρήκε ένα τσιγάρο στο σακάκι του. Έχωσε το κεφάλι του μέσα στη φόδρα και προσπάθησε να το ανάψει. Με τα πολλά τα κατάφερε.
Δεν έβλεπε μπροστά του. Ο αέρας φυσούσε λυσσασμένα. Τα αλμυρίκια της προκυμαίας γύρευαν να ξεκολλήσουν απ τη μανία του.
Η δική του αντάρα όμως, αιτία δεν είχε. 
Και να που περπάτησε μέχρι το μέρος που του είχε στοιχειώσει τη ζωή! 
Έτσι που χτυπιόταν το μανίκι του άδειο στα μισά του, έμοιαζε να τρομάζει στη θέα του πέτρινου όγκου που ορθωνόταν μπροστά του. Το παλιό Βενετσιάνικο κτίριο. Το Αρσενάλι.
Τα θολωτά υπόστεγα με τις μεγάλες καμάρες, έχασκαν και πάλι από πάνω του. 
Από μικρός στο μεροκάματο. Ο πατέρας του εξόριστος για τα φρονήματά του. Έμεινε η μάνα του πίσω με 4 παιδιά. Ο Μιχάλης ήταν ο μεγαλύτερος. Έπρεπε αυτός να δουλέψει. Πουθενά και σε τίποτα δεν έκανε πίσω. Έπιαναν και τα χέρια του και γρήγορα έγινε γνωστός για τη σβελτάδα και την καπατσοσύνη του.
Ήταν δεν ήταν 16 όταν μπήκε για πρώτη φορά να δουλέψει στο Νεώριο. Στην αρχή παραγιός. Παιδί για όλες τις δουλειές. Βοηθός αργότερα. Έτσι καπάτσος και δουλευταράς που ήταν, δεν άργησε να πιάσει εργαλεία  στα χέρια του. Λίγες οι κουβέντες του και μετρημένες. Είχε τον φόβο μέσα του από τότε. Δεν του άφησαν περιθώρια να κάνει τις επιλογές του.  Ευτυχώς που τους λυπήθηκε ο γραμματικός, μακρινός συγγενής τους ήτανε, και βρήκε δουλειά μόνιμη.
Δεκέμβρης του 70. Κοντά στις Γιορτές. Δούλευε σ’ ένα καινούριο σκαρί και πάλευε να το παραδώσει πριν τα Χριστούγεννα. 
Καραβομαραγκός από τους λίγους. Την Πρωτοχρονιά έπρεπε να το ρίξουν στη θάλασσα, για να αγιαστεί των Φώτων.
Μερόνυχτα χωρίς ύπνο, έκοβε πλάνιζε κάρφωνε στερέωνε. Σχόλαγαν οι άλλοι κι αυτός εκεί. Πάνω στη βιασύνη του να το παραδώσει όπως είχε υποσχεθεί, δεν πήρε όλα τα μέτρα όπως έπρεπε για την ασφάλειά του. Το κακό δεν άργησε να γίνει.
Για πότε βρέθηκε πλακωμένος κανείς δεν κατάλαβε. Βούιξε όλος ο τόπος. Μόλις τον έβγαλαν, δεν πίστευαν στο θέαμα που αντίκρισαν.
Το πρόσωπό του μέσα στα αίματα. Το χέρι του λιώμα από τον αγκώνα και κάτω. Το έπιασαν όπως όπως  με κάτι σανίδια  και καθάρισαν πρόχειρα με βάμμα τις άλλες πληγές.
Στο νοσοκομείο που τον μετέφεραν, δε μπόρεσαν να του το σώσουν. Τον κράτησαν μονάχα μέχρι να κλείσει λίγο η πληγή.
Η πληγή όμως που άνοιξε μέσα του, δε μπόρεσε ποτέ να κλείσει. 
Πάνω στη νιότη του, εκεί που είχε βρει τα πατήματά του, εκεί που νόμισε πως κρατούσε τη ζωή στα χέρια του, εκείνη του έδωσε μια και το έκανε κουρέλι.  Στο μέρος που τον πλήγωσε στο μέρος που του στέρησε τη χαρά, έδωσε όρκο να μη ξαναπατήσει. 
Βαρέθηκε όμως. 
Απόψε βρέθηκε εκεί για να δώσει ένα τέλος στη μιζέρια του. 
Πήδηξε σε μια βάρκα κι έλυσε τα σκοινιά…

Τα ... παράπονά σας για την όποια ψυχική οδύνη σας προκάλεσε το παραπάνω πόνημα, στη θαλασσινή ματιά, υπαίτιο για το …μαγείρεμα με υλικά τις λέξεις, που βλέπετε τονισμένες με κόκκινο χρώμα.

56 σχόλια

  1. Γιώργο μου, τι αριστούργημα ήταν αυτό!!!

    Παρόλο που είδα τονισμένες τις λέξεις δεν αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για μπλογκοπαίχνιδο! Με συνεπήρε και περίμενα πως στο τέλος του θα διαβάσω πως πρόκειται για κάποιο διήγημα κάποιου από τους γνωστούς καλούς "θαλασσινούς" μας συγγραφείς.

    Και ξέρεις έχω ιδιαίτερο κόλλημα με θάλασσα και θαλασσινούς, με ναυτικούς, καρνάγια και ό,τι σχετικό. Αυτό το κείμενο με έκανε και ανατρίχιασα! Είναι τέλειο! Εχεις καταφέρει να δώσεις μοναδικά την ατμόσφαιρα, τα συναισθήματα...

    Και το "αμυγδαλάκι" τι υπέροχο! Δεν το είχα ξανακούσει.

    Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @gatti
    Το πάλευα μέρες τώρα. Έγραφα όπου έβρισκα. Πάνω που κόντευα να το τελειώσω με πρόλαβαν τα γεγονότα και πήγε λίγο πίσω. Χθες μπόρεσα να το περάσω στον υπολογιστή και να το "μαζέψω" λιγάκι. Είχα όρεξη να του δώσω κι άλλο αέρα, αλλά θα έπρεπε τότε να το κόψω σε επεισόδια... Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χάρηκα πολύ που σου άρεσε :) Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι υπέροχο πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα που τελείωσε. Ανετα θα το διάβαζα και σε πιο μεγάλη έκταση. Πάντως, να ξέρεις, ήδη το έχω σώσει στο σκληρό μου!

    Καλό Σ/Κ και σε σένα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφη γραφή, μου άρεσε πολύ. :)
    Και ειδικά το τέλος που είναι αληθινό και όχι γλυκανάλατο και ψεύτικα αισιόδοξο.
    Αν γράψεις και κάτι άλλο, πάντως, να είσαι σίγουρος ότι θα το διαβάσουμε :)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργη,
    άργησες αλλά έγραψες! Μου άρεσε πολύ. Και το στόρυ και το ύφος. Δεν θα σου πω κάλιο αργά παρά ποτέ. Θα σου πω μη σταματάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλα....οταν ανοιξα τα σχλια.. και καταλαβα οτι ηταν μπλογκοπαιχνιδο....φιλε Μπαλε εισαι απιστευτος....νομιζα οτι διαβαζα την ιστορια καποιου ρεμπετη...η ρεμπετικου τραγουδιου....
    εισαι πιστευτος....με διορθωνω... και σου λεω και γω να μην το αφησεις... θα βγει σε καλο....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργο μου το χάρισμα ...
    τό 'χεις ... καλλιέργησέ το.
    Περιμένω να το διαβάσω σε πλήρη ανάλυση !!!
    Προβέτζες, καφενέδες και καρνάγια ...
    Όλες οι παιδικές μας φαντασιώσεις ...
    Μ' ένα σωρό διηγήσεις από νησιώτες & ναυτικούς ...
    Καλό σου σ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλμάριζε το κύμα μέσα του κι αφηνόταν στην ηδονή της παραζάλης. Σπάνια θυμόταν τη συνέχεια. :)

    Έψαχνε τα πρωινά στην προκυμαία στις τρύπες κάτω από τις δέστρες :)

    Σταπόλαδα του τηγανιού απ τη σκωταριά έριξε κομματια φελού και τα φερε δυο βόλτες στο τηγάνι.
    Σκληρόν τι αλλά νόχτιμον :)

    Τα αρμυρίκια της προκυμαίας γύρευαν να ξεκολλήσουν απ τη μανία του. Η δική του αντάρα όμως, αιτία δεν είχε. :)

    Γεια σου ρε μάστορα!!! :)
    Μετά από μια βδομάδα μέβαλες να ξαναβάλω χαμογελαστές φατσούλες σε σχόλιο. Να σαι καλά, πολύ το χάρηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω τι περιμένεις να ακούσεις. Δεν είμαι ειδική να κρίνω συγγραφικά. Θα πω μόνο ότι αισθάνθηκα.

    Πόνεσα. Εσκυψα το κεφάλι να ανάψω το τσιγάρο μαζί του. Τον ένιωσα στο μεγάλο του πονεμένο γιατί.

    Τον αγκάλιασα εκεί, κάτω από τα μεσάνυχτα του μαύρου θαλασσινού ουρανού, για να του πω ότι αισθάνομαι τον καημό, να παλέψεις για το καλύτερο, που μπορεί να σου στέρησαν. Κι όλο να ματώνεις...

    Και κοιτάζω τον πόνο να λιγοστεύει, καθώς τα σκοινιά σέρνονται πια στις παλάμες του νερού... σαν αποχαιρετισμός στην δυστυχία...

    Ξαφνικά... κρυώνω...

    Δεν ξέρω αν σου αρκεί. Επαψα εδώ και καιρό να τριγυρνώ και να σπέρνω κολακείες. Αγάπησα την ουσία και όσους μπορούν να χαράξουν λέξεις που στάζουν αίμα.

    Και τώρα σου χαμογελώ. Σε κοιτάζω στα μάτια σαν να κάθομαι απέναντι σου και σου χαμογελώ... όπως αισθάνονται οι φίλοι όταν επιβραβεύουν από χαρά αληθινή...

    Κάθε σχόλιο σου, έχει κάτι δυνατό να μου πει, από την πρώτη μέρα. Θα ήταν έκπληξη, αν το κείμενο σου δεν ήταν βαθιά ανθρώπινο, να μου υγραίνει τα μάτια και να μου φέρνει μυρωδιά χειροπιαστών συναισθημάτων.

    Θέλω και το υπόλοιπο. Κι αν είναι μεγάλο και βαριούνται να το διαβάσουν, αξίζει για εμάς που το περιμένουμε με ανυπομονησία.

    Με έφερες κοντά σου, ακόμα λίγο... η σειρά που επιλέγουμε να βαλουμε τις λέξεις στις αράδες, φωτίζει κι ένα μας κομμάτι ψυχής. Αυτό σου το κείμενο, φώτισε την πιο αριστοτεχνικά χρωματιστή.

    Τιμή μου που σε γνώρισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι να πω??
    Άφωνη !!! Τι ωραία και δυνατή γραφή, καθόλου γλυκανάλατη !!
    Κεντημένη με στολίδια στοιχεία της πατρίδας και μυρωδιά αρμύρας!!
    Άψογος !!!! Μπράβο !!
    Σου πάνε τα μπλογκοπαιχνίδια τελικά, σε οδηγούν σε δρόμους δημιουργικούς !!
    Μια μεγάλη σαμιώτικη καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γμτ την τυράννια του,να σε βάλει η ζωή από κάτω όταν είσαι στα ωραία σου,είν'άδικο,μωρέ,πολύ άδικο!

    Η γραφή χωρίς καμιά διάθεση κολακείας 'αριστη,ήταν πονεμένη η ιστορία,η πένα σου την αγρίεψε ακόμα περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να έρχεται ο κόσμος να μου κάνει όσα παράπονα θέλει..
    δηλαδή εγώ τώρα τι να πω...
    είναι ότι πιο δυνατό και μεστό έγω διαβάσει μέχρι τώρα. Να γράφεις πιο συχνά έτσι έχεις μπόλικο υλικό μέσα σου και δε χρειάζεσαι τυχαίες λέξεις.
    Σε ευχαριστώ πάααρα πολύ!

    Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλέ τι παράπονα;;;
    Αυτό είναι εξαιρετικό!!!

    Μου φαίνεται σου πάει κι εσένα η πρόκληση με τις λέξεις :))

    Να σε καλέσω κι εγώ με τις δικές μου, αν ανεβάσω αυτό που έγραψα;

    (κι εγώ έτσι την πάτησα, πάντως -μια φορά είπα να γράψω κάτι, και είδες τι έγινε... Δεν το ανεβάζω, θαρρω -και σίγουρα δεν το ξανακάνω! :pp)

    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νάτα- νάτα!! Τι ωραία έκπληξη! Τι ωραία γραφή! Κρυφό ταλέντο!? Όχι πια!
    Καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κάθομαι ώρα εδώ. Διαβάζω ξαναδιαβάζω,κάνω να γράψω το σχόλιο,σταματάω. Φοβάμαι μήπως οι λέξεις μου, φανούν απλά κολακευτικές και φθίνει η αξία τους.
    Τη πρώτη φορά που το διάβασα "ένοιωσα" πολλά. Τη δεύτερη έγινα κομμάτι των εικόνων. Είδα,έζησα,πόνεσα,άγγιξα...να έτσι...όπως όταν τα λόγια παρηγοριάς θεωρούνται πολύ "λίγα" και τότε η σιωπή είναι ότι καλύτερο. Σα να άπλωσα την ανάστροφη των δαχτύλων μου και άγγιξα το αξύριστο πρόσωπο του, σα να του είπα "εδώ είμαι...κοντά σου φίλη σου". 'Ισως να έγειρα και το κεφάλι μου στον ώμο του πάνω από το άδειο μανίκι. 'Ισως να έχωσα και γω το κεφάλι μου στο σακάκι του για ν'ανάψω το τσιγάρο μου.
    Μα εκείνος έφυγε και γω συνήλθα ξαφνικά. Απότομα. Κι ένοιωσα πολύ μόνη. 'Οπως όταν χάνεις έναν καλό φίλο.

    Σήμερα Γιώργο μου, έκανες τη μεγάλη έκπληξη. Αν και κάτι είχα υποψιαστεί από το τρόπο που σχολιάζεις. Κάτι τέτοιο όμως δε το περίμενα!
    Συνέχισε φίλε μου! Μη σταματάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αχ βρε Γιώργο....αυτα χρυσό μου πρέπει να μαζευονται και να εκδίδονται σε βιβλίο....διηγήματα ..έτσι τα αφήνεις εδω μέσα;;;;
    Στη διάθεση του καθένα μας;;;;
    Με συγκλόνισε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γειάσου φίλε....πολύ ωραίο το κείμενό σου...πάρα πολύ ωραίο..έχει έτσι ένα στοιχείο από εποχή μεσοπολέμου...από εποχή του '30 που μ αρέσει...μου θυμίζει παλιούς συγγραφείς,έχει έτσι μιά ατμόσφαιρα από άλλη εποχή....και είναι και η φωτό που το κάνει ωραίο..έχει έτσι αυτό το 'παλιό'στοιχείο που μ αρέσει και στις φωτό....πολύ όμορφο...καλησπέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ξανάρθα να πάρω τη δόση μου!!
    Εχω στα σκαριά και κάτι άλλο αλλά όλα στον καιρό τους!
    Καλό βραδάκη Γιωργή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιωργο γεια ε! καλα με αυτη σου τη γραφη απεδειξες για μενα τουλαχιστον ποσο νησιωτης εισαι και ποσο καλα ξερεις τη θαλασσα.Παντα τετοιες περιγραφες.Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλά ρε Γιώργη δικό σου είν΄ αυτό το αριστούργημα και κάθεσαι;Σύνταξη πότε παίρνεις; Είδα από πάνω τη φωτογραφία του Νόου από τη προβέτζα και νόμισα ότι ήταν απόσπασμα από διήγημα γνωστού συγγραφέα. Αλλά ήταν απόσταγμα ψυχής γνωστού "Οδυσσέα"... τι άλλο να περιμένω; Την συνέχεια φυσικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νομίζω πως ότι ήθελα να πω, τα είπαν όλοι οι άλλοι και με το παραπάνω.
    Υπέροχο, έχεις εξαιρετικό ταλέντο και πολύ δυνατή πένα!!!
    Το έχω διαβάσει 3 φορές μέχρι τώρα και κάθε φορά μου φαίνεται ωραιότερο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Lilith
    Ευχαριστώ πολύ. Ειδικά για το τέλος, θέλω να σου πω ότι όσο κι αν άνοιγα την ιστορία στη μέση, πάλι εκεί θα κατέληγα. Δεν είχα κάτι άλλο μέσα μου να του προσφέρω...
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Κούκος
    Σ' ευχαριστώ φίλε μου. Διαβάζοντας κατά καιρούς τις δικές σου ιστορίες, το πράγμα γίνεται πιο εύκολο. Δεν θα το αφήσω, αρκεί να βρω το χρόνο να το πλησιάσω πάλι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @issallos
    Να είσαι καλά φίλε μου. Θα το προσπαθήσω για παρακάτω.. Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Side21
    Καλημέρα γείτονα! Ακριβώς έτσι είναι. Είναι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας, οι φαντασιώσεις από τις διηγήσεις του παππού μου και του πατέρα μου, ανθρώπων της θάλασσας και της αλμύρας. Κάποια στιγμή το πράγμα ωριμάζει και βγαίνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @roula karamitrou
    Αχ βρε Ρουλιώ! Αυτό το "Γεια σου ρε μάστορα!!!", με έκανε να χαζογελάω μόνος μου για ώρα! Έχεις τον τρόπο σου εσύ :) Σ' ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Freedula
    Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!! Τι να απαντήσω εγώ σε όλο αυτό το μεγαλείο ψυχής; Δεν θα το τραβήξω άλλο. Ένα τεράστιο ευχαριστώ για τη ματιά και το χαμόγελο μόνο. Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @αθηνα
    Αθηνούλα όταν έχεις την τύχη να μεγαλώσεις σ' ένα τόπο σαν κι αυτόν, λίγο να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου θα δεις πολλά. Αυτά μαζεύονται στον "σκληρό" της μνήμης και όποτε έχεις ανάγκη, ανασύρεις εικόνες και επεισόδια. Σ' ευχαριστώ και για τη μυρωδιά της καλημέρας σου. Ανταποδίδω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @VaD
    Όντως το σκηνικό έγινε λίγο άγριο, "ηθελημένα" όμως. Εκεί με πήγαινε εκεί το πήγα. Να είσαι καλά εκεί κάτω!! Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ
    Ιδού η ένοχος!! Εγώ σ' ευχαριστώ για την αφορμή και τις λέξεις. Δε μπορώ να φανταστώ που θα "έβγαινε" αν τα υλικά ήταν άλλα. Ελπίζω να μην "τα άκουσες" εξ αιτίας μου !!! Να είσαι καλά. Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @νατασσάκι
    Σ' ευχαριστώ πολύ. Το περιμένουμε πως και πως!! Άντε βρε, ένα κλικ μακρυά είσαι :)
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @sofia
    Ποτέ δεν το έκρυψα Σοφία μου. Ένα ψώνιο με την καλλιτεχνία το διαθέτω. Άλλες φορές βγαίνει "χρωματιστό", άλλες "μουσικό" ήρθε και το "γραπτό" και το γλυκάκι έδεσε!! Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @Ανασαιμιά
    Πολλές φορές είναι αλήθεια, τόχω νιώσει κι εγώ με πράγματα δικά σας. Μένω εκεί να κοιτάζω να διαβάζω να νιώθω και να μη μπορώ να γράψω λέξη από φόβο. Χαίρομαι που συμβαίνει τώρα με κάτι δικό μου. Αλήθεια πολύ χαίρομαι :)) Καλημέρα είπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Νανά Τσούμα
    "Στη διάθεσή σας" Νανά, λέει ο επαρμένος καλλιτέχνης :))
    Σ' ευχαριστώ πολύ!! Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @Αθανασία
    Κι εγώ την ατμόσφαιρα αυτή θέλησα να "πιάσω". Χαίρομαι αν τα κατάφερα όπως λες. Να είσαι καλά και καλή μέρα να έχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ_2
    Ωχ!! Μας βλέπω σε καινούριες περιπέτειες ξανά :) Θα το...αντέξουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @Ελευθερία
    Ο Μπάλος φιλενάδα όλο το χρόνο μαζεύει κύματα κι αλμύρα. Μας έχει ποτίσει η θάλασσά του! Σ' ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @gskapetis
    Γιώργη φίλε μου καλημέρα. Σκόρπιες αράδες και περιστατικά έδεσαν μεταξύ τους ανέλπιστα. Η φωτογραφία του θείου μου και ο τίτλος, ήταν το κερασάκι πιστεύω! Χαίρομαι που σε άγγιξε. Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @ΕΛΕΝΑ
    Αλήθεια όλο αυτό το "κακό" δεν το περίμενα. Έχω μείνει κι εγώ να χαζογελάω με το κατόρθωμά μου. Τώρα σειρά θα πάρουν οι... κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Γιώργο ειλικρινά πολύ όμορφο το κείμενο που έγραψες. Μου δημιουργούσε την εντύπωση πως το έβλεπα μπροστά μου σαν ταινία.

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Είπε ο Κομφούκιος,

    Οι ενάρετοι άνθρωποι έχουν χρέος να μιλούν…

    Ακόμη και ένα ταξίδι χιλίων μιλίων αρχίζει με ένα βήμα…

    Ακούω και ξεχνώ.
    Βλέπω και θυμάμαι.
    Πράττω και καταλαβαίνω…

    Η αξία η αληθινή φέρνει τη δόξα…

    Γιώργο, όλα τα άνω είναι για σένα, θέλοντας να σου εκφράσω το θαυμασμό μου μαζί με την περηφάνια μου που σε έχω φίλο και συνάδελφο και ήμουνα από τους πρώτους που διάβασα το διήγημά σου…

    ελε. θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αν δεν έβλεπα τις ίδιες λέξεις με τις οποίες έπαιξα κι εγώ, δεν θα αναγνώριζα το μπλογκοπαίχνιδο της Θαλασσινής...
    Καταπληκτικό κείμενο...Μπράβο...
    Καλό σου βραδυ, φίλε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. "Σκληρόν τι αλλά νόστιμον" το διήγημα... φίλε Γιώργο...
    Αστειεύομαι βέβαια....
    Δεν είναι "νόστιμο"...
    Είναι εξαιρετικό...
    Είναι από τις στιγμές που σκέφτομαι μήπως στο "εφήμερο" των Blogs χάνονται διαμάντια που θά πρεπε να τυπωθούν, να διαβαστούν και να μείνουν...
    Την αγάπη μου...
    Υ.Σ. Να ευχαριστήσουμε όλοι και τη Θαλασσινή για την ... αφορμή ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Να που ξέρεις να γράφεις κι εσύ, τόσο όμορφες ιστορίες... Με παρέσυρε η διήγηση. Όχι ότι σου γράφω κάτι καινούριο, αλλά.. Μπράβο σου. Δεν ξέρω αν έχεις γράψει κι άλλα τέτοια κείμενα, αλλά αν όχι, δεν το δοκιμάζεις;

    Υ. Σ. Ξαναπέρασα αθόρυβα κι άλλες φορές. Κατέβασα δίσκους και τραγούδια για ν' ακούσω, αλλά ακόμα δεν τα κατάφερα. Τόσο λίγος ο ελεύθερος χρόνος τελικά. Καλό ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Να είναι καλά η θαλασσινή ματιά ως υπαίτια γι αυτό το όμορφο κείμενο...

    Να είσαι καλά κι εσύ να γράφεις πάντα τόσο όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @éleni
    Λενιώ μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια και τα όμορφα συναισθήματα που μου χάρισες. Να είσαι καλά.
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @NdN
    Έτσι "έτρεχε" ένα ολόκληρο απόγευμα και στα δικά μου μάτια και δε μπορούσα να ξεκολλήσω από το κάθισμά μου. Έγραφα συνεχώς μέχρι να δω το τέλος.
    Σ' ευχαριστώ πολύ, καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @Artanis
    Σ' ευχαριστώ πολύ συμπαίχτρια μου!! Την υπέροχη ιστορία σου διάβασα πρώτα και με ξεσήκωσε!! Από τη φανταστική φωτογραφία που χρησιμοποίησες, μέχρι την τελική κατάληξη! Είδα τι μπορεί να γράψει κανείς χρησιμοποιώντας 6 λέξεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @DINOS TZORTZOGLOU
    Φίλε μου καλέ, η φράση που χρησιμοποίησα και επανέλαβες εσύ εδώ, έχει ειπωθεί στ' αλήθεια σε ένα ταβερνείο του Βαθιού. Έφτασε σ' εμένα από τις διηγήσεις του παππού μου. Εδώ μου βγήκε αυθόρμητα. Όσο για το εφήμερο των αναρτήσεων : "τίποτα δεν πάει χαμένο". Αν αξίζει κάτι θα βρει τους αποδέκτες του. Για καλό και κακό όμως κρατάμε και κανένα αντίγραφο :)
    Τα φιλιά μας και την αγάπη μας στη ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @aikaterinitempeli
    Γεια σου Κατερίνα!! Το πέρασμά σου από δω με κάνει να κρυφογελάω από ευχαρίστηση. Αυτή εδώ ήταν μια πρώτη απόπειρα καταγραφής προσωπικών βιωμάτων και φανταστικών ηρώων σε ιστορία μικρού μεγέθους. Λες να το πάω παρακάτω;
    Ο "ΜΠΑΛΟΣ" ακούει πάντα καλή μουσική και του αρέσει να τη μοιράζεται με τους φίλους του!!
    Σ' ευχαριστώ πολύ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @τo τέρας της «αμάθειας»
    Σ' ευχαριστώ πολύ Αμαθέστατο τέρας!! Να είσαι καλά και να περάσεις υπέροχες Γιορτές :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. το τελος κρυβει πικρα 'η μου φανηκε΄; τυχαια περασα απο εδω αλλα με κερδισες μπραβο ρε μπαγασα αρης δασκαλος οχι συνταξιουχος ομως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πέρασαν παρά μόνο 4 χρονάκια για να το δω και να απαντήσω...!
      Μπορεί και να 'χεις βγει στη σύνταξη τώρα δάσκαλε :)
      Χαίρομαι που σου άρεσε τότε, στην πρώτη ανάγνωση.
      Να είσαι καλά
      ευχαριστώ
      Ναι, κρύβει πίκρα αλλά και λύτρωση μαζί

      Διαγραφή
  53. Και για μένα 4 χρόνια πέρασαν για να το ανακαλύψω!
    Στο έχω ξαναπεί....χαραμίζεσαι εδώ μέσα..
    Πρέπει κάποτε να το δεις πιο ζεστά και να ξεκινήσεις την συγγραφή, επίσημα. Έχεις έναν μοναδικό τρόπο να ταξιδεύεις το αναγνωστικό σου κοινό!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αρχική σελίδα