~ Μπεζενίκ; Τσεπελίκ! ~

Στα άγουρα χρόνια της πρώιμης εφηβείας μας, ο Μπάλος δεν είχε καμιά υποδομή. 

Δεν υπήρχε ούτε καφενείο στη θάλασσα! Κάποιες σποραδικές απόπειρες είχαν ναυαγήσει λόγω της απομόνωσης, της έλλειψης συγκοινωνίας και του κακού οδικού δικτύου. 

Το χωριό και η πλατεία συγκέντρωνε όλο το πλήθος, ντόπιων και παραθεριστών τα καλοκαίρια. Περατζάδα μπρος πίσω και νυφοπάζαρο, από το «μάρμαρο» μέχρι τον Άγιο Χαράλαμπο. 

Όλη η πλατεία, γεμάτη κόσμο. Σωστό πανηγύρι! 

Τον πρώτο ρόλο, λόγω μεγέθους και θέσης, είχαν το «Δημόσιο», το «Μαράκι» και ο Νικολός. 

Το πρώτο, με άλλο διαχειριστή (ανήκει στην εκκλησία) και το δεύτερο με την ίδια πάντα ηρωική φιγούρα, λειτουργούν μέχρι σήμερα.

Το καφενείο του Νικολού είχε εντελώς ξεχωριστό χαρακτήρα απ όλα τα άλλα. Εκεί στη μέση της πλατείας, ήταν το μοναδικό ίσως, που συγκέντρωνε μεικτή πελατεία! 
Το κτίσμα δίπατο και πάντα ασπρισμένο. 
Τρεις μεγάλες κίτρινες ξύλινες πόρτες στην πρόσοψη. Η μεσιανή λίγο φαρδύτερη για να ξεχωρίζει σαν κύρια είσοδος. Ένα μικρό μπαλκονάκι, στηριγμένο σε τρεις μεταλλικές αψίδες, βρισκόταν από πάνω της.
Στο βάθος της μεγάλης σάλας, μέσα δεξιά, ο μπουφές, το τεζιάκι, ο νεροχύτης, η βρύση με το ζεστό, το καμινέτο. Γύρω γύρω τραπεζάκια και στη μέση ένα μεγαλύτερο, για τα χτυπήματα της πρέφας. Όλα πεντακάθαρα. Άστραφτε μέσα κι έξω. Στους τοίχους οι καθρέφτες του Λουμίδη.
Στα ράφια οι καφέδες, η ζάχαρη, οι μποτίλιες με τα ούζα του ΓΙΟΚΑΡΙΝΗ, τα μπουκάλια με τα πολύχρωμα λικέρ του ΖΑΡΜΠΑΝΗ, τα κονιάκ, τα κρασιά μοσχάτο γλυκό και ρετσίνα της ΕΟΣΣ.
Τα μεγάλα βάζα με τα γλυκά του κουταλιού. Νεραντζάκι, περγαμόντο, σταφύλι, καρυδάτο (το αγαπημένο μου), βανίλια μαστίχα Χίου, λουκούμια Σύρου.
Πορτοκαλάδες και γκαζόζες «Αφοί Σχοινά» από το Μαραθόκαμπο και «ΠΑΡΙΑΝΟΣ» από το Καρλόβασι. Μπύρες FIX και ΑΛΦΑ.

Τους χειμώνες, μια στόφα αναλάμβανε τη θέρμανση του χώρου. Τα καλοκαίρια οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα και τα τραπεζάκια έβρισκαν τις θέσεις τους στην πλατεία.
Ο Νικολός, ένας γλυκομίλητος και καλοσυνάτος άνθρωπος, ήταν αυτός που το έκανε να ξεχωρίζει. Ακούραστος και περιποιητικός πάντα, δεν άφηνε ποτέ κανέναν παραπονεμένο. Στέκι του ταχυδρόμου για τη διανομή της αλληλογραφίας και την πληρωμή των συντάξεων. Στέκι των πιτσιρικάδων για το κέρασμα της Κυριακής, μετά τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό.

Εκεί που “μεγαλώναμε”, στου ’70 τις αρχές, έφεραν οι έμποροι από το Καρλόβασι και τοποθέτησαν δοκιμαστικά και τηλεόραση. GRUNDIG made in Germany. Αλλαγή σκηνικού. Οι επισκέψεις μας πολλαπλασιάστηκαν κατακόρυφα. Οι καθημερινές μας οπτικές παραστάσεις απέκτησαν ξαφνικά ασπρόμαυρο χρώμα με λίγο «χιόνι» στο background. Κανάλια δυο, αλλά μας έφταναν και μας περίσσευαν. «Άνθρωπος δίχως πρόσωπο», «Κινούμενα σχέδια», Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός, «Αθλητική Κυριακή», «Άγνωστος πόλεμος», Ελληνικές ταινίες, «Χαρούμενη Κυριακή – Κυριακή δίχως σύννεφα», «Γιούγκερμαν». Τη «Μάχη» τη βλέπαμε τις Τρίτες, στου «Σταμλεώτ'»!!
Αδιαχώρητο στην αίθουσα. Άνδρες και κυρίως γυναίκες, όλων των ηλικιών. Έφηβοι, πιτσιρικάδες. Όλοι «καρφωμένοι στο γυαλί». Οι παραγγελίες έδιναν και έπαιρναν. Μεγάλη η ικανοποίηση, μεγάλη και η ταλαιπωρία για το μαγαζάτορα. Του κάναμε και καψόνι τα κωλόπαιδα!! Δε δίναμε την παραγγελία μια κι έξω! Όχι!! Ένας ένας τη φορά, για να τον έχουμε συνέχεια στο πόδι. Αργά, όταν λιγόστευαν τα «κύριε Γιώργο», καθόταν στο τραπέζι του αριστερά στον τοίχο, μάζευε τα περισσεύματα της ρετσίνας από τα μπουκάλια και γέμιζε το ποτήρι του. Τί ποτήρι! Νεροπότηρο!! Καθάριζε και κανένα μήλο για μεζέ και «κατέβαζε» την κούραση της ημέρας μονορούφι.

Το ιδιαίτερο χάρισμά του, ήταν η «έφεσή» του στις ξένες γλώσσες. Είχε τον τρόπο του ο «άτιμος»!! Άλλαζε τις καταλήξεις των λέξεων προσθέτοντας ένα «ικ» και η γλώσσα έβρισκε με μιας, τη διεθνή της διάσταση!!! Παροιμιώδης έχει μείνει η έκφραση : «Μπεζενίκ, Τσεπελίκ». 
Απευθυνόμενος σε κάποιον τουρίστα που είχε ξεμείνει το μηχανάκι του στα Κουμέικα από καύσιμα, κάνοντας χαρακτηριστικές κινήσεις με τα χέρια, τον καθοδήγησε να προμηθευτεί βενζίνη από το μπακάλικο του «Τσεπέλη», πάνω απ την πλατεία!!!

Με κλειστές τις πόρτες του τώρα πια το καφενείο και με τον ιδιοκτήτη του να σερβίρει τους γλυκύ-βραστούς σε...«άλλες πλατείες», παραχωρεί ευγενικά πάντα την είσοδό του, για το στήσιμο της ορχήστρας στο πανηγύρι του Σωτήρα και σε άλλα πολιτιστικά δρώμενα.

Σχετικά δημοσιεύματα : ΒΕΝΤΕΜΑ1, ΒΕΝΤΕΜΑ2, CAFE GRECO