ISTANBUL : "Από την Πόλιν έρχομαι..."

Στη διαδρομή από το αεροδρόμιο προς το κέντρο της Πόλης το τοπίο εξελίσσεται συνεχώς. Καθώς το μεγάλο TAKSI ακολουθεί το δρόμο στο πλάι της θάλασσας χαζεύεις τα πλοία που ανεβοκατεβαίνουν το Βόσπορο, τα πάρκα απλωμένα χαλιά, γεμάτα κόσμο που αγναντεύει την άλλη μεριά απέναντι, τα κτίρια που ολοένα παίρνουν τη μορφή που τους είχες δώσει με τη φαντασία σου.
Ανηφορίζεις τα στενά πέτρινα σοκάκια και βρίσκεσαι στην πλατεία Sultanahmet. Όλα γύρω σου επιβεβαιώνουν την άφιξη σου στην Πόλη.

Καθώς μπαίνεις στην Αγιά Σοφιά, όσο και «ουδέτερα» να θες να αντιμετωπίσεις το περιβάλλον, μια ανατριχίλα νιώθεις να δια περνά το σώμα σου. Είναι τόσα που έχεις ακούσει, άλλα τόσα και περισσότερα που έχεις διαβάσει από παιδί, είναι τόσο επιβλητικός ο χώρος γύρω σου, που σε καθυποβάλλει . Άνθρωποι απ όλες του κόσμου τις μεριές συνωστίζονται να θαυμάσουν το μνημείο. Οι περισσότεροι βγάζουν αναμνηστικές, κάποιοι προσκυνάνε. 

Ακριβώς απέναντι το «αντίπαλο δέος», το Μπλε Τζαμί και σε μικρή απόσταση ο βυζαντινός ιππόδρομος, το Υδραγωγείο, το Topkapi και η Σκεπαστή αγορά (Kapalı Çarşı). Παζάρια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ακολουθώντας τις γραμμές του Τραμ, του πολύ σύγχρονου και βολικού μεταφορικού μέσου, φτάνεις σε μισή ώρα περίπου στο Eminönü. Στη διαδρομή κουλουρτζήδες, διαλαλούν την πραμάτεια τους, simit, μελωμένες τουλούμπες, μια λίρα το κομμάτι, ενώ την παράσταση κλέβουν οι παγωτατζήδες με το λάιβ σόου σερβιρίσματος σε χωνάκι και οι μεγάλες γυναίκες που καθισμένες σταυροπόδι δίπλα στο σοφρά μέσα από τη τζαμαρία των εστιατορίων ανοίγουν φύλλο για Gözleme.
Φτάνοντας στη γέφυρα του Γαλατά, που συνδέει την ομώνυμη περιοχή με το Eminönü, τέμνοντας τον Κεράτιο κόλπο, έχεις αφήσει πίσω σου όλα τα μνημεία του παρελθόντος. Βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Πόλης!!! Στ’ αριστερά σου το Τζαμί των περιστεριών (Yeni Mosque) και λίγο πιο πίσω η Αιγυπτιακή αγορά (Spice Bazaar - Mısır Çarşısı). Είχα πάρει ειδική εντολή να πάω εκεί (ειδικά εγώ!!) και την επισκέφτηκα δις!! 

Χάνεις το μυαλό σου από τις μυρωδιές των μπαχαρικών των γλυκών των αλλαντικών των βοτάνων. Στα μισά περίπου δεξιά όπως μπαίνεις συναντάς το Μαγαζί του Γιάννη με όλα του τα καλούδια. Μετά τα φιλέματα, μπορείς να διαλέξεις (μια κουβέντα είναι) τι καλά θα πάρεις μαζί σου. Λακέρδα, σουτζούκι, παστουρμά, αυγοτάραχο, μαύρο χαβιάρι, καπνιστά ψάρια, λουκούμια με μέλι κι αρώματα, μπαχαρικά, μείγματα, τσάγια. Όλα συσκευάζονται αεροστεγώς! Με ζεστό ακόμα το χέρι απ’ τον χαιρετισμό αφήνεις το μαγαζί και προχωράς προς την έξοδο. Εκεί στο πλάι η παλιά σκάλα σε οδηγεί στο περίφημο Εστιατόριο του Παντελή. 
Δίπλα στη γέφυρα οι πλωτές καντίνες ψήνουν και σερβίρουν επί τόπου ψάρια κι αχνιστά μύδια. Αδιαχώρητο!!!! 
Με τις μυρωδιές να σε ακολουθούν περνάς στην άλλη μεριά με κατεύθυνση προς το Taksim. Αν κουράστηκες, το τραμ είναι εκεί για να σε μεταφέρει μέχρι το Kabataş κι από κει το υπόγειο τρενάκι θα σε ανεβάσει στην πιο κεντρική πλατεία της Πόλης, σε ένα λεπτό!
Βρίσκεσαι τώρα στη συνοικία Beyoğlu το παλιό Πέραν. Από το κάτω μέρος της πλατείας αρχινά ένας φαρδύς πεντακάθαρος πεζόδρομος η Istiklal Caddesi, γεμάτος μικρά εμπορικά κέντρα, καφέ μπαρ, μπιραρίες, εστιατόρια και εντυπωσιακές μπουτίκ! 

Στη μέση του πεζόδρομου οι ράγες του παλιού μονόχωρου μονοκόμματου τραμ που λειτουργεί ακόμα μεταφέροντας κόσμο από και προς το Tunnel. Αξίζει να «χαθείς» στους στενούς παράδρομους να ξεφύγεις για λίγο από τα ποτάμια του ετερόκλητου πλήθους που κατακλύζει ορμητικά κάθε γωνιά του δρόμου. Αν σταθείς …τυχερός, το ανηφορικό δρομάκι που διάλεξες θα σε βγάλει να περάσεις έξω από τον οίκο ανοχής, με τα κορίτσια στα καγκελωτά μικρά παράθυρα να προβάλουν τα πλούσια κάλλη τους σε κοινή θέα και το τσούρμο με τους περίεργους τύπους στο απέναντι πεζοδρόμιο να αναρωτιέται «τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα;»

Βγαίνεις πάλι στον «ίσιο» δρόμο!! Περπατώντας συνεχώς, σε λίγη ώρα έχεις χαζέψει. Πού βρίσκεσαι στ’ αλήθεια; Με δρόμο της ανατολής δε μοιάζει εδώ. Γεμάτη η περιοχή με μέγαρα, με εκκλησίες, αναρίθμητα τα βιβλιοπωλεία και τα δισκοπωλεία, ανοικτά και γεμάτα κόσμο όλη μέρα κι όλη νύχτα, μουσικές από πλανόδιους εξαιρετικούς μουσικούς, φάτσες σύγχρονες και λαϊκές, ανθρώπους κάθε ηλικίας. Κι αυτές οι βιτρίνες με τα αναρίθμητα γλυκίσματα!! Για να συνέλθεις από τη σαστισμάρα χώνεσαι στη φιλόξενη αίθουσα του Saray για ένα υπέροχο ekmek με φρέσκια κρέμα. Πίνεις και κανένα δυο τσάγια αρωματικά και παίρνεις πάλι τον κατηφορικό δρόμο.

Εκεί στο τέρμα της διαδρομής δεσπόζει ο πετρόχτιστος πανύψηλος Πύργος του Γαλατά με την υπέροχη θέα. Μέσα στα στενά σοκάκια, όλο και κάποια πρόσοψη θα σου θυμίσει το παρελθόν της Πόλης. Κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια και σε λίγα λεπτά, βρίσκεσαι και πάλι στην προκυμαία. Διασχίζεις πεζός τη μεγάλη γέφυρα με τους αμέτρητους ψαράδες και τα καλάμια τους και παίρνεις πάλι το γνωστό δρόμο της επιστροφής.

Το ξενοδοχείο Millennium Suites βρίσκεται σε ένα όμορφο πέτρινο καλντερίμι (Cankurtaran Mahallesi Akbiyik Cad. No 42), όπου συνυπάρχει με πολλά άλλα μικρά ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια, μπυραρίες. Στην υποδοχή ο Taner φροντίζει κάθε λεπτομέρεια της διαμονής, έτσι που να σου μείνει αξέχαστη. Μικρό, πεντακάθαρο, ήσυχο, φωτεινό, ευρύχωρο με ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο σε όλους τους χώρους. Η περιοχή προσφέρεται για χαλαρά βράδια με μουσικούλα κι ένα ποτήρι EFES Pilsen. Αυτό που σπάζει την νύχτα είναι η φωνή του μουεζίνη, δε φαίνεται όμως να «συγκινεί» ιδιαίτερα το πλήθος που απερίσπαστο συνεχίζει να επιδίδεται στα ενδιαφέροντα και στη δουλειά του.

Για την επόμενη μέρα σου έχω «βαρκάδα». Σαλπάρουμε και κατευθυνόμαστε στα ενδότερα του Κεράτιου κόλπου *(τουρκικά: Haliç = Κανάλι ή Altın Boynuz), (αγγλικά: Golden Horn από την ελληνική μετάφραση του ονόματος Χρυσόν Κέρας που έδωσαν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι παρομοίαζαν το σχήμα του κόλπου με κέρατο ελαφιού).
Στενός και μακρύς κόλπος, στον Βόσπορο (από την πλευρά της ευρωπαϊκής ακτής), μήκους περίπου 7 χιλιομέτρων, Χωρίζει την πόλη της Κωνσταντινούπολης (Istanbul) σε Beyoglu προς τα βόρεια και Stambul προς τα νότια. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια στον κόσμο.
Ο Βόσπορος (τουρκικά Bogazici) χωρίζει την Κωνσταντινούπολη σε Δυτική (Ευρωπαϊκή) και Ανατολική (Ασιατική), αφού συνδέει την Μαύρη θάλασσα προς τον βορά, με την θάλασσα του Μαρμαρά (Προποντίδα) και στη συνέχεια διαμέσου των Δαρδανελίων με το Αιγαίο προς τον νότο.
Ο Κεράτιος κόλπος, αντίθετα, έχει κατεύθυνση από ΝΑ (στο σημείο που ενώνεται με τον Βόσπορο στο ακρωτήρι Σεράι Μπουρνού) προς ΒΔ (το χερσαίο μέρος). Χωρίζει έτσι την παλαιά πόλη της Κωνσταντινούπολης από τις περιοχές του Πέρα και του Γαλατά. Οι δύο αυτές πλευρές της πόλης ενώνονται με δύο γέφυρες κτισμένες πάνω από τον κόλπο. Την παλαιότερη, γέφυρα του Γαλατά μήκους 490 μέτρων (τουρκικά: Galata Köprüsü) και την πιο σύγχρονη, γέφυρα Ατατούρκ (τουρκικά: Atatürk Köprüsü)*.

Πλέοντας με το καραβάκι στα νερά του Βοσπόρου, ανακαλύπτεις συνεχώς, τη μαγεία της Πόλης που σε φιλοξενεί. Μεγάλα, επιβλητικά, ξύλινα, παλιά σπίτια, «γιαλί» και κήποι που απλώνουν τα πόδια τους να βραχούν στα ρεύματα των στενών. Χλιδή, πλούτος!!! Χιλιάδες ξένοι και ντόπιοι έχουν επενδύσει στην περιοχή. Η «περατζάδα» είναι απίστευτη. Πλοία και πλοιάρια κάθε λογής «σουλατσάρουν» ασταμάτητα πάνω-κάτω και δημιουργούν ένα πρωτόγνωρο σκηνικό. Τα μνημεία, τα μεγάλα ξενοδοχεία, τα παλιά φρούρια φαντάζουν διαφορετικά μέσα από τα νερά.

Η στάση στο μικρό ψαροχώρι Kanlika μας δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε το τοπικό γιαούρτι, ενώ στην επόμενη στάση η θέα από το Maiden’s Tower, τον πύργο στη μέση της θάλασσας, είναι απλά μαγευτική. Η επιστροφή στους δρόμους της Πόλης μας πιάνει σε ώρα αιχμής. Δεν περιγράφω άλλο!!!!!!!!!
Άφησα για το τέλος το φαγητό. Η κουζίνα της Πόλης είναι υπέροχη!! Βασίζεται σε καλά υλικά, χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς, ενώ από το πρόχειρο φαγητό του δρόμου, μέχρι αυτό των ακριβών εστιατορίων, η καθαριότητα και η ποιότητα είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Μπορείς να δοκιμάσεις τα πάντα, όπου τα συναντήσεις, άφοβα.

Η «γεύση» όμως που σου αφήνει τελικά και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη γοητεία της, είναι οι αντιθέσεις της!! Η πόλη ακροβατεί ανάμεσα στη θρησκευτική και πολιτική της παράδοση και τον μοντερνισμό. Μαντίλα και τραβεστί, burka και iphone, απίστευτο πλήθος και χαλαρότητα, oriental και heavy metal, pank και αμανέδες. Δεν πρέπει απλά να την προσπεράσεις τουριστικά, πρέπει να τη γευτείς, να τη ζήσεις με όλες σου τις αισθήσεις!
Όπως λέει και η φίλη μου η Μαρία Λαψ.: «Η ΠΟΛΗ έχει χιλιάδες διαφορετικά πράγματα για να δεις. Κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι άλλο. Μια ζωή δεν φτάνει για να την ανακαλύψεις.»