Η διπλανή παρέα!

Το ραντεβού κλείστηκε στο Λελούδα, 60 χρόνια μετά!!

Όχι το δικό μας. Εμείς τα έχουμε κλείσει για όλη τη σεζόν !!!!!!

Ο κύριος Θεοδόσης όμως και ο καπταν Γιώργης είχαν κανονίσει να ξανασυναντηθούν μεταξύ τους αλλά και με όλη την παλιοπαρέα, τη μέρα του αγιασμού για το νέο φρέσκο κόκκινο!!!

Έτσι βρεθήκαμε να καθόμαστε στο πλάι της δικής τους μεγάλης παρέας και να τσουγκρίζουμε με τους χωριανούς που είχαν έρθει να μας δουν από τη μακρινή … Κόρινθο.
Οι άνθρωποι καθώς είναι κυμπάριδες και γαλαντόμοι δεν ήρθαν με άδεια χέρια. Κουβάλησαν 2 τηγανιές μανίτες από την ορεινή Αρκαδία και υπέροχους κολοκυθοανθούς από τον κήπο τους, («λουλούδια» για τους υποψιασμένους) γεμιστά με γραβιέρα, έτοιμα για τηγάνι.

Ήρθαν οι ρεβιθάδες, οι μπακαλιάροι σκορδαλιά, οι ψητές σαρδέλες, οι φάβες και «τραβάγαμε κουπί» εκστασιασμένοι από το «τοπίο και τον προορισμό».
Με τα πιρούνια μας κουπιά και τα ποτήρια βάρκες χαράζαμε πορεία, με εφόδια τις ανοιχτές καρδιές, τη ντοπιολαλιά, τις απίθανες παλιές ιστορίες του χωριού και τη διάθεση που είχε πιάσει την ανηφόρα...!

Κι από τη διπλανή μεγάλη παρέα όμως οι "επιδόσεις" ήταν εξίσου σημαντικές!!

Κάποια βλέμματα ήταν λίγο περισσότερο υγρά και με μια σπίθα που τα έκανε να λάμπουν!!!

 ~*~

Οι μανίτες ήρθαν με σημαντικές απώλειες λόγω των ..."διοδίων" της διαδρομής «κουζίνα – τραπέζι». Όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν!!!!! Οι κολοκυθοανθοί τα ...κατάφεραν καλύτερα!!

Οι καράφες όπως γέμιζαν έτσι άδειαζαν. 

Φοβερό το κόκκινο γιοματάρι. Φρέσκο με υπέροχο χρώμα κι ένα πλήθος από αρώματα να σε πλημυρίζουν σε κάθε γουλιά!!!

Ξάφνου μέσα στο χαμό της διονυσιακής ατμόσφαιρας, ακούστηκε η μελωδία κι ο σκοπός από τα χείλη των παπάδων που είχαν προηγουμένως τελέσει το μυστήριο.
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι γινόταν, έδεσαν όλες οι φωνές, μαζί κι οι δικές μας στο «πότε θα κάμει ξαστεριά», στ’ «αγρίμια κι αγριμάκια μου», στο «γελεκάκι που φορείς» και στον «παπά απ τσ Αρβανίτις πουχ’ @ρχίδι@ σα μανίτις». Το τελευταίο το είπαμε μόνοι μας ... χωρίς τους παπάδες :))

Μπλέχτηκαν οι παρέες όπως οι φωνές κι άδειασε το κεφάλι κι η ψυχή από τα βάρη και τα ζόρια. 

Άνοιξαν τα χείλη σε χαμόγελα φωτεινά και τραντάχτηκε ο τόπος από τα γέλια και τα τραγούδια.

Ήταν από τις στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις πολύ τυχερός που τις ζεις και που λες καμαρώνοντας, «ήμουν κι εγώ εκεί»!!

Δείτε ακόμα : "Οι μπουτιέροι κι οι γαϊδάροι..." 
Η ανάρτηση εμπλουτίστηκε με την ταινία "ΛΕΛΟΥΔΑΣ η παράδοση ζει στον ελαιώνα"!! 
Πρόκειται για μια υπέροχη δουλειά, για την οποία συνεργάστηκαν οι : ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΖΩΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΔΗ & ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΛΟΥΔΑΣ