Ένα τραγούδι για τη Μαρίκα

Αυτός ήταν ο τίτλος της σπουδαίας εκδήλωσης που διοργάνωσε χθες Δευτέρα 28 Μάη, το “Κέντρο Ελληνοαρμενικών Μελετών” και ο “Ελληνοαρμενικός Πολιτιστικός Σύλλογος Αραράτ”, υπό την αιγίδα του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη, με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννηση της μεγάλης Ελληνοαρμένισσας τραγουδίστριας Μαρίκας Νίνου.
Ο φιλόξενος χώρος του Δημαρχείου της Νίκαιας, γέμισε ασφυκτικά από κόσμο, που με συγκίνηση και ενθουσιασμό παρακολουθούσε τα δρώμενα.

Για τη Μαρίκα Νίνου και τη ζωή της μίλησε εκ μέρους των Ελληνοαρμενίων ο Χάικ Κασαρτζιάν.
Για τις συνθήκες της εποχής μέσα στις οποίες έζησε και μεγαλούργησε η σπουδαία τραγουδίστρια του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, μίλησε ο δημοσιογράφος και παραγωγός Στέλιος Ελληνιάδης, ενώ για τις λεπτομέρειες της καλλιτεχνικής της πορείας ο επίσης δημοσιογράφος Γιώργος Τσάμπρας.

Ακολούθησε μια καταπληκτική συναυλία από ένα "μεγάλο σχήμα", το μουσικό σύνολο ”Χαμάτ”.

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Τάσος Ανδρεάδης: μπουζούκι,
Μιράν Τσαλικιάν: μπουζούκι-φωνή,
Χρήστος Τσατσάνης: κιθάρα-φωνή,
Ατάμ Τσαλικιάν: κλαρίνο-μπαγλαμά-φωνή,
Μιγκιρντίς Μπογοσιάν: κιθάρα-ούτι,
Αγγέλικα Παπανικολάου: ακορντεόν,
Μαμπρέ Κασαρτζιάν: κοντραμπάσο,
Αρά Μπογοσιάν: κρουστά.
Ερμήνευσαν υπέροχα τα τραγούδια της Μαρίκας:
η Σοφία Εμφιετζή, η Αμαλία Περπερίδου και η Χριστίνα Ιωάννου.

Λίγα λόγια για τη Μαρίκα Νίνου
Η Μαρίκα Νίνου (πραγματικό όνομα: Ευαγγελία Αταμιάν ), κατά μία εκδοχή, γεννήθηκε το 1922, πάνω στο πλοίο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ» που έφερνε τη μητέρα της, τις δυο αδερφές της και τον οκτάχρονο αδερφό της Μπαρκέβ, από τη Σμύρνη στον Πειραιά.
Οι γονείς της Οβανές (Γιάννης) και Γκιούλα (Τριανταφυλλιά) Αταμιάν ήταν Αρμένιοι της Σμύρνης που γλυτώσανε ως εκ θαύματος στη μεγάλη σφαγή !
Το όνομα της, το έδωσε ο καπετάνιος βαπτίζοντάς την πάνω στο πλοίο, γιατί νόμισαν ότι θα πέθαινε και έτσι ονομάστηκε Ευαγγελία..
Έμειναν στη Κοκκινιά, στην οδό Μεγάρων 50.

Το 1939 σε ηλικία 17 ετών παντρεύεται τον επίσης Αρμένη Χάϊκ Μεσροπιάν που ήταν κλειδαράς.
Το 1940 (κατά τον Πετρόπουλο το '43) γεννάει το γιο τους, Οβανές.
Το 1947 ήρθε δυο φορές στην Ελλάδα ένα Σοβιετικό πλοίο για να πάρει όσους Αρμένιους επιθυμούσαν να εγκατασταθούν στην πατρίδα τους. Τότε έφυγαν από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη οι μισοί περίπου Αρμένιοι. Ανάμεσα τους και ο άντρας της Μαρίκας που άφησε γυναίκα (25 χρόνων) και παιδί.
Το 1944 γνωρίζει τον ακροβάτη Νίκο -Νίνο- Νικολαΐδη.
Στην αρχή δούλευε στο ταμείο και λίγο μετά γίνονται καλλιτεχνικό ζευγάρι και παντρεύονται.
Με το όνομα "Ντούο Νίνο" περιοδεύουν στην Πελοπόννησο και το 1948 βάζουν στο σχήμα τον μικρό Οβανές και γίνονται το "Δυόμιση Νίνο". Το όνομα Μαρίκα το έδωσε η μητέρα του Νίνο, θεατρίνα κι αυτή, για να θυμίζει την Κοτοπούλη ! Σιγά-σιγά καταστάλαξαν σε κάποια θεατράκια της Αθήνας.
Σε κάποια εμφάνισή τους το 1948 στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, ο Ναύαρχος ζήτησε να ακούσει ένα Τούρκικο τραγούδι που είπε η Μαρίκα μιας και ήξερε από τη μητέρα της.

Στο πάλκο την πρωτοανέβασε ο Στελλάκης Περπινιάδης που την πήρε κοντά του σαν τραγουδίστρια στο κέντρο «Φλωριντα» του Γ. Μελίτια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ακολουθεί η συνεργασία της με το Βασίλη Τσιτσάνη το 1949 στο κέντρο «Τζίμης ο Χονδρός» που υπήρξε καθοριστική στη ζωή και των δύο.
Η Μαρίκα Νίνου υπήρξε θρυλική μεταρεμπέτικη τραγουδίστρια με καταλυτική επίδραση στο έργο του συνθέτη.
Το ντουέτο Τσιτσάνη - Νίνου κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.

Τον Οκτώβριο του 1951 έκανε κάποιες εμφανίσεις στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Τσιτσάνη. Μετά από το ταξίδι αυτό χώρισαν ξαφνικά και η Νίνου πήγε στις Η.Π.Α. όπου τραγούδησε δίπλα στον Κώστα Καπλάνη επί δύο χρόνια.
Πριν μεταβεί στην Αμερική είχε υποβληθεί στην Αθήνα σε εγχείρηση για καρκίνο, αλλά στην Αμερική υπήρξε ραγδαία μετάσταση. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για λίγο με φοβερούς πόνους και τελικά πέθανε την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 1957, σε ηλικία 38 ετών.

Η Μαρίκα Νίνου μοίρασε την ψυχή της στις δυο της πατρίδες, στην Αρμενία και στην Ελλάδα. Συμμερίστηκε τις δοκιμασίες των Αρμενίων προσφύγων της Κοκκινιάς και συμμετείχε στη ζωή της αρμενικής κοινότητας της πόλης.
Ταυτόχρονα χάρισε στο ελληνικό κοινό την αξέχαστη φωνή της και άφησε ένα ανεξίτηλο, ιδιότυπο χνάρι στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Η ζωή της, ενέπνευσε το σενάριο για την ταινία του Κώστα Φέρρη, Ρεμπέτικο του 1983.