ο ίσκιος που έγινε ήλιος

7:10 το πρωί και ο χώρος του γραφείου λούζεται στο φως από τις πρώτες δέσμες των ηλιαχτίδων της ανατολής
οι φυλλωσιές του κήπου σχηματίζουν μύρια σχέδια πάνω στα στόρια 
ο κότσυφας έχει αρχίσει το πρωινό κόρτε στην καλή του, χοροπηδώντας στο κλαδί του γωνιακού δένδρου

κάθομαι στην καρέκλα και νιώθω τον ήλιο στο πλάι μου
αυθόρμητα μου έρχεται η φράση ..."μ' έναν ήλιο πλάι" και τον συνδέω χωρίς δεύτερη σκέψη με τους στίχους του Σαββόπουλου
είμαι σίγουρος 100% ότι έτσι λέει το τραγούδι...

βγάζω την κιθάρα από τη θήκη της, βρίσκω τον τόνο και γράφω


στο μικρόφωνο ανεβαίνω το θεριό γλεντάει
μόνος μου είμαι στην ορχήστρα μ’ έναν ήλιο πλάι

αλήθεια!! μόνος μου, αλλά "μ' έναν ίσκιο"....

οι στιγμές, ο ρυθμός με παρασέρνουν και ο ίσκιος του Διονύση, χάνει τη θέση του στο τραγούδι!!
προσωρινά έστω...

Σου μιλώ και κοκκινίζεις τι να φανταστώ;
Όσο θάβεις το σποράκι, τόσο βγάνει ανθό
Στο μικρόφωνο ανεβαίνω το θεριό γλεντάει
Μόνος μου είμαι στην ορχήστρα μ’ έναν ίσκιο πλάι

Έλα στο χορό
Μόνο να σε βλέπω, μόνο αυτό μπορώ
Νύχτα ξαστεριά
Άναψαν φωτάκια σ’ όλα τα χωριά

Της Αγία Τριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές
Το χωριό το Μούρεσι χορεύει από προχτές
Ήρθαν ξένοι ηλιοκαμένοι, ήρθαν κι αδερφοί
Σε κοιτώ και κοκκινίζεις κι έχεις προδοθεί

Έλα στο χορό
Πάρε με και εμένα λίγο να χαρώ
Έλα στο χορό
Θέλω να κατέβω θέλω να ενωθώ

Κι ο συρτός σιγά μας πάει πίσω από το ιερό
Κι αρχινάς να κοκκινίζεις πιο πολύ θαρρώ
Μα εδώ δεν είναι ξένο βλέμμα κανενός
Μήπως είμαι εγώ ο ξένος και ο μακρινός;

Έλα στο χορό
Άσπρο φουστανάκι, πάτημα ελαφρό
Νύχτα ξαστεριά
Τρέμουν οι φλογίτσες πάνω απ’ τα χωριά