Παραμονή Δεκαπενταύγουστου στον Αϊ Νικόλα!

Από το πρωινό της Τρίτης είχαμε ενημερωθεί πως την επομένη το πρωί (παραμονή), θα λειτουργήσει παππάς στο εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα, πάνω το ομώνυμο νησάκι κι αν θέλαμε, μπορούσαμε να πάμε με τη βάρκα.

Ε, θέλαμε!!!!!!!!!!!!!!!

Στο βοριοανατολικό τμήμα της Σάμου υπάρχουν μια χούφτα νησίδες τις οποίες μέχρι πρόσφατα γνώριζα μόνο από την πατριδογνωσία του Δημοτικού.
Πρόκειται για το Διαπόρτι , το Μακρόνησο, το Πρασονήσι, το Στρογγυλό και την πιο μεγάλη απ όλες, τον Άγιο Νικόλαο, πάνω στην κορφή του οποίου, είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου.
Είχε έρθει πλέον η στιγμή να τις γνωρίσω από κοντά!!

Σηκωθήκαμε στις 7 το πρωί της Τετάρτης 14 Αυγούστου στο Καλάμι και οδηγώντας στον περιφερειακό με κατεύθυνση προς την Αγία Παρασκευή, απολαύσαμε την πρωινή δροσιά και την καταπληκτική ομορφιά του τοπίου.
Πήραμε αριστερά το χωματόδρομο για το "Λιβαδάκι" και λίγο πριν το τέλος, κόψαμε πάλι αριστερά, στον κατηφορικό τσιμεντόδρομο στο τέρμα του οποίου μας περίμεναν οι βάρκες για τη μεταφορά.

Έχοντας στα δεξιά μας το Διαπόρτι πλεύσαμε προς τον Άγιο.
Κάποια μικρότερα βαρκάκια έρχονταν στο κατόπι μας .....

Μετά από ένα σύντομο απολαυστικό ταξίδι, πλευρίσαμε στο μικρό μόλο και βγήκαμε στην ακτή.
Οι βάρκες πηγαινοέρχονταν μεταφέροντας και τους υπόλοιπους πανηγυριώτες και αφού τέλειωσαν με την "αποστολή" τους, φουντάρανε και έδεσαν τους κάβους τους στους μεταλλικούς χαλκάδες των βράχων.

Πήραμε να ανηφορίζουμε το απότομο μονοπάτι προς την κορυφή.
Στα μισά της διαδρομής φωνάζει ο Νίκος που ακολουθούσε :
"Για κοίτα απ' κάτ', τσ' βάρκις!!!! Τσ' έβγαλις ;;"
Πάντα "ετοιμοπόλεμος", γύρισα με το χέρι "οπλισμένο" και το ...φακό προς τη θάλασσα.
Τι θέαμα ...!!!

Συνεχίζουμε την ανάβαση με λαχτάρα για το τι θα αντικρίσουμε στην κορυφή, αλλά και για τη θέα του τοπίου από ψηλά...

Λίγο πιο πάνω, ακούγονται καλλίφωνες ψαλμωδίες και αντιλαμβανόμαστε ότι σχεδόν έχουμε φτάσει.

Το μικρό εκκλησάκι, φρεσκοασπρισμένο χάρη στη φροντίδα 2-3 ανθρώπων, που έβαλαν τα υλικά, τον κόπο της μεταφοράς και την προσωπική τους εργασία, αστράφτει πάλευκο στο λαμπρό ήλιο του καλοκαιριάτικου πρωινού. 

Ο κόσμος δεν αργεί να συγκεντρωθεί. 25 ψυχές περίπου, μικροί και μεγάλοι.

Άλλοι όρθιοι μπροστά στην είσοδο και άλλοι καθισμένοι στα πέτρινα πεζούλια περιμετρικά στο ξωκλήσι και κάτω από τον ίσκιο των δέντρων της κορυφής, παρακολουθούν με κατάνυξη.

Μετά το πέρας  της θείας λειτουργίας, μοιραστήκαμε τους άρτους, λίγο κεφαλοτύρι, τα γλυκίσματα, τα δροσερά νερά και τις ευχές, ενώ δόθηκαν υποσχέσεις για ...καζάνι με "Γιορτή" σε κάποια από τις επόμενες χρονιές.

Πριν πάρουμε το κατηφορικό (τώρα) μονοπάτι, μια τελευταία ματιά τριγύρω είναι επιβεβλημένη.

Το ασύλληπτο θέαμα του τοπίου μας έχει συνεπάρει.
Η απέραντη ομορφιά του, μας κόβει την ανάσα.
Καθόμαστε λιγάκι ακόμα.

Δεν είναι εύκολη η απόφαση να εγκαταλείψουμε αυτό που ζούμε.

Από κάτω μας το Διαπόρτι και στο βάθος το Στρογγυλό και το Μακρόνησο. 

Ενδιάμεσα ο μικρός φυσικός κόλπος με το Λιβαδάκι.

Κάτι όμως η σκέψη για το κολύμπι που θα ακολουθήσει στη δροσερή γαληνεμένη θάλασσα, κάτι οι βάρκες που δε θα μας περιμένουν για πολύ ακόμα.... μας φέρνουν ξανά στην ακτή.

Αφήσαμε πίσω μας το μικρό νησάκι, γοητευμένοι από τη φυσική ομορφιά και την υπέροχη εμπειρία της γιορτής, έχοντας στο μυαλό μας μια ευχή μονάχα :

"Και του χρόνου να είμαστε καλά"!!!